Ik ben onlangs begonnen Een cursus in wonderen te lezen. Ik probeer van de alcohol af te blijven en heb dikwijls een terugval. Hoewel ik problemen heb ben ik altijd blijven zoeken naar een God die ik kon begrijpen. Ik begrijp niet alles wat Een cursus in wonderen onderwijst, maar ik heb het gevoel dat God mij naar dit boek heeft geleid. Ik probeer vaak als een engel te zijn, maar soms laait mijn opvliegende karakter op en handel ik niet erg engelachtig. Ik wil graag altijd als een engel zijn, zodat anderen zullen zien dat God werkelijk een wonderdoener is. Zal dit boek helpen mij te leren zo’n soort persoon te zijn? Wat kan ik zelf doen om dit punt te bereiken? Als wonderen mogelijk zijn, kan God dan dit soort wonder voor mij doen?
Antwoord: Gelukkig is juist die eerlijkheid over je opvliegende karakter zoals je dat beschrijft, wat de Cursus als ‘engelachtig’ beschouwt. Als je altijd als een engel zou zijn zou je Een cursus in wonderen niet nodig hebben. Zijn onderricht is voor iedereen die zich bewust is dat opvliegende karakters (ego’s) levend en wel aanwezig zijn. Een woede-uitbarsting brengt de verborgen keuze van de denkgeest voor afscheiding aan het licht, en zijn grote behoefte aan genezing. Hierin ligt het fundament voor wat de Cursus onderwijst: het probleem is de keuze van de denkgeest voor de afscheiding, niet het niet-engelachtige gedrag, en de oplossing is het genezen van de gedachte van afscheiding door vergeving, niet het engelachtige gedrag. De Cursus haalt de focus af van gedrag en brengt deze terug naar de denkgeest. Dus als je ziet dat je weer een uitbarsting hebt dan is dat nuttig omdat het jou laat zien waar de denkgeest mee bezig is.
Het wonder dat Jezus in de Cursus onderwijst is inzien dat de werkelijke bron van een woede-uitbarsting de schuld is in de denkgeest over de keuze om je af te scheiden van God, en van ieder ander. Die schuld wordt vervolgens naar buiten geprojecteerd, en iemand anders of je eigen slechte humeur krijgt de schuld van de uitbarsting, en dat is een vergissing. Het zien van de denkgeest als de werkelijke bron van wat voor onvrede dan ook, en niet een slecht humeur, andere mensen, gebeurtenissen, of situaties, is de eerste stap in het vergevingsproces, en dat is het wonder dat de Cursus onderwijst. Het gaat over een beslissing, gemaakt in de denkgeest, en is daarom alleen de verantwoordelijkheid van degene die beslist. De term ‘wonderdoener’ of ‘leraar van God’ zoals gebruikt in de Cursus, slaat op iedereen die bereid is verantwoordelijkheid te nemen voor de kracht van de denkgeest en te kiezen voor de Heilige Geest in plaats van voor het ego. Bereid zijn iedereen te zien als de weerspiegeling van een keuze in de denkgeest is de manier om de Heilige Geest te accepteren. Dit is het enige ware ‘engelachtige gedrag’.
God kan geen nieuwe keuze voor ons maken omdat Hij niet weet dat Zijn Zoon de waanzinnige gedachte van afscheiding heeft gekozen. De Psychotherapie brochure zegt ons: “God heeft geen weet van afscheiding. Het enige wat Hij weet is dat Hij één Zoon heeft” (P-2.VII.1:11-12). Dit betekent dat God geen weet heeft van de wereld en geen wonderen verricht. Als de Cursus spreekt van God die ons helpt, verwijst hij naar de Heilige Geest, Die ons – in onze waarneming – helpt, omdat we denken hulp nodig te hebben. Wat er werkelijk gebeurt is dat de denkgeest die koos voor afscheiding nu besluit ertegen te kiezen. In de Verklaring van termen zegt Jezus ons:
“God helpt niet, want Hij heeft geen weet van noden. Maar Hij schept alle helpers voor Zijn Zoon zolang die gelooft dat zijn fantasieën werkelijk zijn. Zeg God dank voor hen, want zij zullen jou naar huis leiden” (VvT5.1:7-9).
Wanneer jij ziet dat je je gedraagt op een manier die je als niet-engelachtig beschouwt, is het van belang dit te zien als een venster naar de denkgeest waar je de onjuiste keuze hebt gemaakt je te identificeren met het ego. Vervolgens heb je de mogelijkheid de hulp van de Heilige Geest in te roepen om een andere keuze te maken. Door je aandacht te blijven richten op je denkgeest in plaats van op je gedrag of het gedrag van een ander dat jou ergert, zul je naar de bron van het probleem gaan. Het zal steeds duidelijker worden dat anderen niet de oorzaak zijn van je irritatie. Als je hen niet de schuld geeft zullen je woede-uitbarstingen geleidelijk aan verminderen en zal je vredigheid toenemen. Elke keer dat jij bereid bent je op deze wijze de kracht van de denkgeest te herinneren, zul je het geloof erin versterken en het geloof in het ego verzwakken voor jezelf en voor ieder ander. Dat is de wijze waarop het wonder wordt gedeeld, of anderen er nu bewust van zijn of niet. Je hebt dan het wonder gekozen voor iedereen.
