(De drie volgende vragen komen van één vragensteller).
(i) Kunnen we de leringen van Jezus in ons dagelijks leven (werk, thuis, gezin, familie, vrienden, sociale betrekkingen, enzovoort) toepassen zonder door het ego gestrikt te worden, in de zin dat we onbewust het egodoel van speciaalheid versterken?
Antwoord: Een goede vraag! Het vergt grote inspanningen gedurende een periode van jaren om zich bewust te worden van de slinkse middelen die we gebruiken om speciaalheid te handhaven. In zekere zin is het bijna veiliger aan te nemen dat we dit bijna de hele tijd doen, dan te denken dat we aan zulke zelfmisleiding voorbij zijn, vooral in het beginstadium van ons werk met Een cursus in wonderen. Speciaalheid is voor het ego als zuurstof: zonder dat is er geen ego! Daarom is, voor zover we ons nog steeds met het ego vereenzelvigen, het loslaten van speciaalheid als het loslaten van onze zuurstoftoevoer. Het voelt alsof we niet zullen overleven. Daarom moet Jezus ons verzekeren: “De dood van speciaalheid is niet jouw dood, maar jouw ontwaken tot het eeuwige leven. Je rijst slechts op uit een illusie van wat jij bent tot de aanvaarding van jezelf zoals God jou heeft geschapen.” (T24.II.14:4-5)
Het zou nuttig zijn jezelf er vaak aan te herinneren wat het doel is van speciaalheid, te weten een onjuiste identiteit in de plaats stellen voor onze ware Identiteit zoals God ons geschapen heeft; speciaalheid heeft tot doel de Stem in onze denkgeest die ons terugroept naar God te overstemmen. Dit zijn belangrijke thema’s in de paragrafen over speciaalheid in het Tekstboek, maar in het bijzonder de eerste twee paragrafen van hoofdstuk 24 (T24.I,II). Vervolgens moet je ook inzien hoe “het najagen van speciaalheid altijd ten koste gaat van vrede.” (T24.II.2:1) Speciaalheid voelt zo goed. Maar het brengt enorme kosten met zich mee, en we moeten bereid zijn deze aan onszelf te laten zien en voelen. Als je je bewust wordt van de last van speciaalheid, zou je gemotiveerder zijn om waakzaam te zijn voor de manieren waarop je eraan vasthoudt.
(ii) Is het mogelijk om vrij van angst te zijn en tegelijkertijd niet in volmaakte vrede?
Antwoord: Omdat angst een blokkade is voor vrede zou, als je volledig zonder angst bent, niets je ervan weerhouden om volmaakt vredig te zijn. Nu is de angst waarover in Een cursus in wonderen wordt gesproken niet de angst waarover de wereld het heeft, zoals vliegangst, angst voor kanker, angst voor kritiek, enzovoort. Het is eigenlijk de angst die het hele denksysteem van het ego, en dus ons bestaan als individu, ondersteunt. Het is de angst diep in onze denkgeest dat we ons leven van God hebben gestolen en dat Hij ons achterna komt om ons te straffen en het terug te nemen. Deze angst vertakt zich in vele vormen, maar het is uiteindelijk de angst dat onze verdedigingen niet afdoende zijn om ons voor altijd te beschermen, en dat we gepakt, gestraft en pijnlijk tot niets gereduceerd zullen worden. Het is de angst dat ons bestaan op dit moment betekenisloos is – dat wij zonder betekenis zijn. Wanneer we dat niveau van angst loslaten, hebben we ook wat daartoe heeft geleid losgelaten – het onjuiste geloof dat we God hebben aangevallen door ons van hem af te scheiden – en dan zouden we in vrede zijn.
(iii) Waarom voel ik nog steeds dat de activiteit van mijn denkgeest is verbonden met de activiteit van mijn hersenen? Is dat normaal? Hoe kunnen we deze illusie overwinnen?
Antwoord: Ja, het is normaal zo te voelen. Het is buitengewoon moeilijk die verbinding te verbreken, want wat je eigenlijk doet is je identificatie verschuiven van het lichaam naar de denkgeest, hetgeen geleidelijk wordt volbracht als je je afscheidt van je ego door de beoefening van vergeving. Als je enige tijd eraan besteedt je voor te stellen hoe het zou voelen een identiteit als denkgeest te hebben die buiten tijd en ruimte bestaat, ga je in contact komen met je weerstand. Je gevoel van ‘jou’ zou radicaal veranderen, en dat zou uiteraard als bedreigend worden opgevat. Om je lichaam met zijn hersens als louter een marionetachtige figuur waar te nemen is gewoonlijk geen welkome gewaarwording. Vandaar dat dit proces niet zomaar wordt verwezenlijkt, en dat je zo veel tijd moet nemen als je nodig hebt om deze verschuiving te maken.
[Zie ook: V#1200 ]
