De reünie van mijn middelbare school komt eraan en de gedachte er naar toe te gaan veroorzaakt intense angst bij mij. Ik wil er echt niet heen, maar ik heb het gevoel dat de Heilige Geest mij ertoe aanzet omdat de omstandigheden zodanig zijn dat ik bijna geen keus heb. Ik vermoed dat ik er min of meer door de Heilige Geest toe gedwongen word. Waarom kan Hij mij geen lessen leren zonder me in een situatie te brengen waarin ik me helemaal niet op mijn gemak zal voelen? Waarom kan Hij niet zeggen: ‘Oké, als je niet wil gaan, laten we dan de les die je moet leren op een andere, meer comfortabele manier leren’?
Antwoord: Jouw boosheid over het gevoel ertoe aangezet te worden iets te doen wat je liever niet wilt, is heel begrijpelijk. Maar het gevoel door de Heilige Geest gedwongen te worden komt van een fundamenteel verkeerd begrip van wat de Heilige Geest is. Een Cursus in Wonderen spreekt over de Heilige Geest en het ego alsof het afzonderlijke entiteiten zijn die controle hebben over onze gedachten. Maar in werkelijkheid zijn het alleen maar twee elkaar wederzijds uitsluitende denksystemen, die ieder voor zich kunnen worden teruggebracht tot één kerngedachte.
Het ego is een denksysteem ontstaan uit het geloof dat onze afscheiding van God echt heeft plaatsgevonden en een ernstige zaak is. Als gevolg daarvan weerspiegelen onze ego gedachten altijd de veronderstelling dat we de Hemel vernietigd hebben, heel erg schuldig zijn, en straf verdienen. Voor de meesten van ons wordt 99,9% van ons denken door het ego aangestuurd, aangezien we bijna altijd denken dat we werkelijk hier zijn in een lichaam, in een wereld.
De Heilige Geest daarentegen is de herinnering van God die we in deze droom brachten, en die ons herinnert aan onze ware Identiteit als Gods ene Zoon. Meer specifiek: de Heilige Geest is de kennis (door de meesten van ons compleet vergeten op een bewust niveau) dat we nooit van God afgescheiden zijn en daarom nog steeds thuis zijn in de Hemel en slechts “dromen van ballingschap”(T10.I.2:1). Alle gedachten die voortkomen uit deze ene kerngedachte weerspiegelen de liefde, vergeving en compassie, geïnspireerd door een gewaarzijn van onze onschuld.
In de Cursus spreekt Jezus over de Heilige Geest alsof hij een leraar is die dingen voor ons zal doen. Maar Jezus gebruikt simpelweg metaforische taal om ons te helpen de Heilige Geest tot iets te maken waar we mee om kunnen gaan. Omdat we denken dat we individuen zijn die in een wereld van vorm leven, is het voor ons bijna onmogelijk ons te verhouden tot abstracte ideeën. Dus maakt Jezus de Heilige Geest voor ons tot een persoon. Hij weet dat we dit nodig hebben om een bron te conceptualiseren voor de juist-gerichte gedachten, waarvan we vergeten waren dat we daarvoor konden kiezen.
De Heilige Geest kan geen dingen doen in deze wereld omdat er geen wereld is. Uiteindelijk zullen we, door de Heilige Geest als onze Leraar te kiezen, tot die werkelijkheid ontwaken. Maar voordat dat gebeurt zal de Heilige Geest (met andere woorden: onze keuze voor het denksysteem dat de herinnering van Gods Liefde weerspiegelt) alles wat we hier doen herinterpreteren, en het een liefdevolle bedoeling geven. Daarom zegt de Cursus dat “de Heilige Geest alles ten goede gebruikt, maar niet gelooft in wat niet waar is” T6.II.10:2).
Wanneer wij, Cursusstudenten, het gevoel beginnen te krijgen dat we slachtoffer zijn van de Heilige Geest, van Jezus, of van zijn cursus, kunnen we er zeker van zijn dat het ego de leiding heeft genomen bij onze studie (en hier wordt weer metaforisch gesproken over het ego als entiteit). Onthoud dat het doel van het ego altijd is te bewijzen dat wij slachtoffer zijn, maar dat het de schuld is van iemand anders. Als we bijvoorbeeld werken, zal het ego onze baan aangrijpen om aanstoot te nemen aan onze baas. Als we getrouwd zijn zal het ego ons huwelijk aangrijpen om ons te ergeren aan onze echtgenoot. Dus, waarom zou het bij het bestuderen van de Cursus anders zijn? We kunnen van het ego verwachten zelfs harder te gaan schreeuwen als het een gevoel krijgt dat we op een punt zijn gekomen zijn gezag te gaan betwijfelen. Het ego ziet ons dus aan het werk met deze Cursus en zegt: ‘Oké, mooi, ik kan dit gebruiken om er voor mij een winsituatie van te maken. Ik kan de Heilige Geest gewoon tot nóg een vijand maken die me probeert te zeggen wat ik moet doen’.
Maar in waarheid maakt het de Heilige Geest niet uit wat we doen. Het maakt Hem niet uit of je wel of niet naar de reünie gaat. Hij geeft alleen om de liefde in je denkgeest, wat je ook kiest. Evenmin kan het het ego iets schelen of je al dan niet gaat. Het wil alleen maar dat je je ellendig en schuldig voelt, of je er nu heen gaat of thuisblijft.
Voordat je dus besluit wel of niet te gaan, vraag de Heilige Geest je te helpen bepalen wat het meest vriendelijke, meest liefdevolle is wat je kunt doen in deze situatie. Als niet naar de reünie gaan de mildere, meer liefdevolle keuze is, kun je er zeker van zijn dat de Heilige Geest je zal helpen ‘de les die je moet leren op een andere, meer comfortabele manier te leren’.
Uiteindelijk is het enige wat we kunnen doen zo goed mogelijk proberen te luisteren naar de Heilige Geest en het niet te serieus te nemen als we ons tot het ego wenden. We weten dat we naar het ego luisteren als we denken dat de kwesties in ons leven zwaar zijn, en naar de Heilige Geest als we beseffen dat ze alleen maar onbenullig zijn. En, of je nu op je schoolreünie bent of thuis TV zit te kijken, de Heilige Geest kan jou in beide gevallen even goed helpen jouw gedachten over jezelf en de wereld te veranderen.
