Ik ben al ongeveer 12 jaar student van Een cursus in wonderen. Ik weet dat Cursusstudenten dikwijls van mening zijn dat als ze de Heilige Geest om hulp vragen om naar de werking van het ego te kijken, dingen in hun leven erger lijken te worden in plaats van beter. In mijn eigen proces als student vind ik het erg verontrustend dat er heel wat woede te voorschijn, of naar boven komt. In alledaagse situaties worden mijn gedachten soms ronduit kwaadaardig en moorddadig. Ik durf te zeggen dat ik een aangenaam karakter heb, en over het algemeen een aardige, vriendelijke persoon ben. Ik denk dat er waarschijnlijk heel wat onderdrukte woede naar de oppervlakte komt nu ik steeds meer naar binnen kijk met de hulp van de Heilige Geest. Ik weet dat ik de Heilige Geest zou moeten vragen ook met mij naar dit probleem te kijken. Maar ik ben bijna bang om te spitten in wat er misschien nog onder de oppervlakte ligt van mijn gewoonlijk kalme persoonlijkheid met zachte stem. Is deze ontwikkeling ‘normaal’ voor een Cursusstudent die al jaren bezig is?
Antwoord: Ja, wat jij beschrijft is een heel normale ervaring bij Cursusstudenten. Zoals je weet, is het proces van de Cursus vragen aan de Heilige Geest om samen met ons naar de werking van het ego te kijken. Als we dat doen, brengen we naar het licht wat we altijd met heel veel moeite (hoewel onbewust) in het duister hebben gehouden. Naarmate we steeds bereidwilliger worden om de hand van de Heilige Geest te nemen en wat we begraven hebben naar het bewustzijn te brengen, zien we dikwijls in steeds toenemende mate hoe hatelijk en kwaadaardig het ego in werkelijkheid is.
Wanneer het ego voelt dat zijn spelletje uit is (als hij beseft dat we een andere stem buiten de zijne hebben gevonden om naar te luisteren), is het kenmerkend dat hij luider en dramatischer wordt. De Cursus zegt: “Het ego zal jouw beweegredenen aanvallen zodra die duidelijk niet meer overeenstemmen met zijn waarneming van jou. Op dat moment zal het bruusk van argwaan overgaan op kwaadaardigheid, aangezien zijn onzekerheid is toegenomen” (T9.VII.4:6-7).
Naarmate we met meer gemak van innerlijke leraar veranderen, dwingt angst ons dikwijls rechtsomkeer te maken, terug naar de vertrouwde stem van het ego. Maar de Cursus stelt ons gerust en zegt ons dat deze neiging geen effect heeft op ons uiteindelijke vermogen de reis af te maken die we begonnen zijn: “Wanneer het licht dichterbij komt zul je de duisternis insnellen omdat jij terugdeinst voor de waarheid, waarbij je soms je toevlucht neemt tot lichtere vormen van angst, en soms tot hevige paniek. Maar jij zult voortgang boeken, omdat jouw doel de voortgang is van angst naar waarheid” (T18.III.2:1-2).
Welk spelletje het ego ook speelt, het belangrijkste is dat je gewoon verder gaat met ernaar te kijken terwijl je de hand van de Heilige Geest vasthoudt. Het heeft op het niveau van deze wereld natuurlijk de voorkeur (en is van meer nut voor jou en je omgeving) de waanzinnige aanvalsgedachten van het ego niet uit te voeren. Maar je moet niet doen alsof ze er niet zijn. Daardoor gaan ze niet weg, dan stuur je ze juist terug naar de duisternis van het onbewuste. En een basisprincipe in de psychologie is dat wat onderdrukt wordt, geprojecteerd wordt. Om dus werkelijk minder hatelijk en kwaadaardig te worden, moeten we toegeven dat we dat zijn en geleidelijk leren om de stem van het ego niet serieus te nemen. Nogmaals, dat betekent dat je het ego zonder oordeel gadeslaat, ongeacht hoe intens of pijnlijk zijn innerlijke gemeenheid ook wordt.
Denk eraan dat het ego – ieders ego – 100 procent haat is. Een sociaal meer aanvaardbaar karakter staat niet gelijk aan het hebben van een ego dat beter of meer aanvaardbaar is dan een ander ego. Jezus zegt ons: “De hevigheidsgraad van de emotie die je ervaart doet niet ter zake. … een lichte krimp van ergernis [is] niets anders dan een sluier over intense woede” (WdI.21.2:4-5). Die uitspraak klink in eerste instantie grotesk en diep schokkend. Maar uiteindelijk is het heel geruststellend. Vanuit het gezichtspunt van Jezus, zijn we allemaal gelijk.
Elk van ons kan kiezen om te luisteren naar de 100% haatdragende stem van het ego, of naar de 100% liefdevolle Stem van de Heilige Geest. Ongeacht de persoonlijkheid die we in dit leven tentoonspreiden, zijn we elk zowel een Hitler als een Jezus. Op de momenten dat onze gedachten of ons gedrag meer op die van Hitler lijken, zijn we gewoon angstiger geworden, hebben we de hand van de Heilige Geest losgelaten, en hebben we opnieuw een vergissing begaan door naar de verkeerde stem te luisteren. Dat is een vergissing die om correctie roept, niet om straf. En gelukkig heeft het wrede en waanzinnige getier van ons ego geen effect op de werkelijkheid.
Zie in dit verband de vragen V#063 en V#587 voor een verdere bespreking van woede en aanval.
[Zie ook: V#1333 ]
