Jezus zegt in het Tekstboek van Een cursus in wonderen dat speciale liefde- en speciale haatrelaties een aanval zijn en in het Handboek voor leraren zegt hij over ‘speciale leerpartners’: “Dit zijn onderwijs-leersituaties waarin aan elke persoon een uitgezochte leerpartner wordt gegeven die hem onbeperkte leerkansen biedt” (H3.5:2). Kun je deze ogenschijnlijke tegenstrijdigheid verklaren? In een van je antwoorden op een andere vraag zei je dat er zelfs een speciale aantrekkingskracht kan zijn, die de Heilige Geest gebruikt voor zijn onderricht. Dan lijkt het erop dat sommige speciale relaties zelfs aangemoedigd en begeleid worden door de Heilige Geest.
Ik denk dat ik in zo’n relatie verwikkeld ben. Na drie jaar van hechte vriendschap, gaan we nu door het vijandige stadium, dat eeuwig lijkt te gaan duren. Ik weet dat de Heilige Geest de vijandigheid niet veroorzaakt, dat doen onze eigen ego's. Toch lijk je te zeggen dat de Heilige Geest een zekere rol heeft gespeeld in het samenbrengen van ons beiden. Maar hoe kan dit als de Heilige Geest niet handelt in de wereld? Ik heb haar vergeven, zoals de Cursus leert, maar ik wil haar gewoon niet meer in mijn leven zien, want haar persoonlijkheid is echt veranderd in ongunstige zin. Toch blijft ze maar terugkomen in mijn gedachten, bijna alsof onze leerervaring nog niet voorbij is. Wil de Heilige Geest nog altijd dat ik haar in mijn leven toelaat, zelfs nu ze me zoveel pijn doet? Vroeger was ze vriendelijk, fatsoenlijk en goedaardig, maar ze is oneerlijk geworden en wreed tegen zowat iedereen.
Antwoord: Alhoewel de taal van de Cursus soms dingen lijkt te zeggen die met elkaar in tegenspraak zijn, is hier echt geen tegenstrijdigheid. Elke relatie tussen twee schijnbaar gescheiden broeders of zusters kwam buiten tijd en ruimte tot stand, toen we voor het ego kozen. Iedere relatie wordt altijd aangegaan als een aanval, zodat schuld en zonde niet binnen onze eigen denkgeest gezien worden, maar buiten onszelf, wat het geloof in afscheiding en slachtofferschap versterkt. Maar eenmaal gevormd, biedt de speciale relatie de perfecte gelegenheid om met onze speciale leerpartner de les van vergeving van de Heilige Geest te leren.
Hoewel elke relatie begint als een speciale relatie is er dus ook een besef dat we vanuit onze juiste gerichtheid van denken geleid kunnen worden om in de wereld van vorm de dynamiek van de speciale relatie uit te spelen. Zo kunnen we de schuld, die we vanuit onze eigen denkgeest op onze broeder of zuster projecteren, herkennen en loslaten. Want waarschijnlijk zijn we ons niet bewust van de schuld in onze denkgeest, totdat we onszelf toestaan de specifieke vorm te ervaren van die speciale relatie die ogenschijnlijk bestaat tussen ons lichaam en het lichaam van iemand anders. Dat kan heel nuttig zijn – ongeacht hoe verwarrend en schokkend de interactie soms kan worden – als we bereid zijn ons het doel te herinneren dat de Heilige Geest altijd aan al onze relaties geeft. Zijn doel is de schuld in onze eigen denkgeest genezen, zodat we herkennen dat onze belangen dezelfde zijn als die van al onze broeders en zusters.
De Heilige Geest komt niet werkelijk tussen beide en brengt geen personen in ons leven, hoewel de woorden van Jezus dat soms lijken te suggereren, zoals je opmerkt. En onze ervaring kan zo’n interpretatie lijken te ondersteunen. Maar de dualistische taal van de Cursus is altijd metaforisch, en Jezus biedt ideeën op die manier aan omdat hij weet dat ze geruststellend en troostend zijn voor onze bange, door schuld gekwelde denkgeest. Een aantal voorafgaande vragen gaan over zowel het gebruik als het doel van de metaforische taal in de Cursus (zie bijvoorbeeld V#072 en V#116 ). Andere gaan over de vraag of God, de Heilige Geest, of Jezus tussenbeide komt in ons leven en ons mensen en lessen stuurt (bijvoorbeeld V#042 , V#235 , V#250 , V#286 , en V#336 ). De antwoorden gaan uitgebreid in op wat we hier maar kort hebben aangestipt.
Wat jouw relatie met je vriendin betreft: het zal voor de meesten van ons, geïdentificeerd met het ego als we zijn, heel moeilijk zijn om geen oordelen over het gedrag van je vriendin te hebben. Ook zullen de meesten van ons verder contact willen vermijden. Maar de vergissing ontstaat als je op basis van het gedrag van de ander denkt dat je oordelen en je wens om haar te vermijden gerechtvaardigd zijn. Dit is een van de moeilijkste lessen waartoe Jezus ons uitnodigt. Onze gevoelens van onvrede en pijn hebben in waarheid nooit iets te maken met andere personen en hun gedrag, maar alleen met onze eigen ongenezen zelfbeschuldigingen. Dus vergeven we geen van onze speciale relaties oprecht totdat we zonder oordeel hebben gekeken naar de schuld in onze eigen denkgeest, waardoor onze reacties gevoed worden. Het maakt de Heilige Geest niets uit of we iemand fysiek in ons leven toelaten of buitensluiten. Maar Hij vraagt ons om er eerlijk over te zijn of we hen in onze denkgeest toelaten of uitsluiten. Want ze vertegenwoordigen de afgesplitste delen van onze eigen denkgeest waar we geen verantwoordelijkheid voor willen nemen. Door hen dus buiten te sluiten in onze gedachten, sluiten we onszelf uit van genezing en van de vrede die daar vanzelfsprekend op volgt. Willen we die keuze blijven maken als we eenmaal de gevolgen ervan inzien?
