Recente gebeurtenissen hebben mij bitter teleurgesteld in mijn land. Ik zie ontzettend veel haat en wreedheid waar anderen mogelijk gerechtigheid zien. Ik zie moord waar anderen mogelijk rechtvaardigheid zien. Terwijl anderen de moed van onze leiders toejuichen, zie ik bedrog en lafheid. Mijn vrede is verstoord en ik ben verwikkeld in een morele strijd die niet veel goeds voorspelt. Ik weet dat Een cursus in wonderen zegt: ‘probeer niet de wereld te veranderen’ maar hoe kun je in zo’n wereld leven zonder daar iets aan te doen? Hoe kan ik ‘mijn denkgeest veranderen’ zonder te capituleren voor wat ik beschouw als het slechtste in onze menselijke natuur?
Antwoord: In de Cursus staat nergens dat je niets moet doen aan bepaalde situaties in de wereld. Hij zegt dat het rechtzetten van verkeerde dingen in de wereld als doel niet tot innerlijke vrede leidt. En vrede is het doel van de Cursus. Bovendien, als je zegt dat focussen op een verandering in je denkgeest ten opzichte van de wereld leidt tot ‘capituleren voor het slechtste in onze menselijke natuur’ mis je de kern van de leer, en zelfs de totale boodschap van de Cursus. In tegenstelling tot sommige andere spirituele paden pleit de Cursus er niet voor om ons terug te trekken uit de wereld of de vijandige daden van anderen te vergoelijken. Hij probeert ons te laten zien dat de manier waarop we de problemen in ons leven en in de wereld trachten op te lossen contraproductief is. We doen namelijk niets om de toestanden op te heffen die de werkelijke bron zijn van pijn, conflicten, wanhoop, schuld, enzovoort. We doen onze uiterste best om de dingen te verbeteren en te verzachten en het hoofd te bieden aan de druk en de worstelingen van het leven. Af en toe vragen we om hulp aan een goddelijke bron om de dingen beter te maken. Maar in ons hart verlangen we naar innerlijke vrede. En over dat verlangen heeft Jezus het in de Cursus.
Hij vertelt ons hoe we in de wereld kunnen leven om de vrede, waarin we geschapen zijn, te herstellen. Maar dat vereist vertrouwen in zijn weg, wat betekent dat we het geloof los moeten laten dat we weten wat verkeerd is en hoe we dat op moeten lossen. “Om deze Cursus te leren dien je bereid te zijn iedere waarde die jij eropna houdt in twijfel te trekken” (T24.In.2:1). Dat is de uitdaging. Dus in plaats van ons aan te moedigen ons terug te trekken uit de wereld en ons te onttrekken aan de verplichtingen en verantwoordelijkheden van onze rollen in de wereld, zegt Jezus dat we ons terug moeten trekken van het doel dat het ego heeft met ons leven en de wereld en ons daar aan moeten onttrekken, om in plaats daarvan het zijne te accepteren. Dat is wat onze waarneming van de oorzaak van onze problemen en de oplossing daarvan heeft verdraaid. We moeten er eerst zeker van zijn dat we onderscheid kunnen maken tussen het doel van het ego en dat van de Heilige Geest en, als dat helder is, beslissen welk doel we accepteren. Als we het ego volgen levert ons dat misschien iets op van wat we willen hebben in de wereld, maar nooit vrede. Het volgen van het denksysteem van de vergeving garandeert ons daarentegen ware en duurzame genezing van de pijn in onze denkgeest. Het pad van vergeving leert ons dat de wereld en het lichaam niet de oorzaak zijn van ons gebrek aan vrede, maar dat de daaraan voorafgaande beslissing in onze denkgeest, om de verantwoordelijkheid voor dat gebrek naar buiten te projecteren, de oorzaak is. De schuld in onze denkgeest noodzaakt ons om in de wereld iets te zoeken dat we de schuld kunnen geven van onze gevoelens van angst en woede (zie T19.IV.A.i). Deze beslissing is het probleem, dat eenvoudig wordt opgelost door de projectie terug te nemen en de waarheid te accepteren dat onze zondeloosheid door God is gegarandeerd (WdI.93).
Student zijn van dit pad betekent dus niet dat je nooit actief betrokken zult zijn bent bij de wereld. Het verschil zit in het feit hoe je betrokken bent - met andere woorden: je doel kan juist of onjuist zijn. Wanneer de gebeurtenissen in de wereld, en in jouw land in het bijzonder, jou boos maken en de vrede van je denkgeest verstoren, kun je er zeker van zijn dat je de interpretatie van het ego hebt gekozen. Het uitgangspunt van het ego is dat de afscheiding werkelijkheid is, dat de dualiteit van goed en kwaad werkelijk is, en dat degenen die kwaad doen gestraft en vernietigd moeten worden. Dan ben je vergeten dat jouw enige verantwoordelijkheid bestaat uit het aanvaarden van de Verzoening voor jezelf. En dat betekent dat je eveneens bent vergeten dat de wereld “getuigt van de staat van jouw denkgeest, de uiterlijke weergave van een innerlijke toestand” (T21.In.1:5). Het uitleven van verontwaardiging maakt de vergissing van het ego werkelijk en zorgt voor een voortzetting van conflicten en pijn. Een verandering van regime maakt geen eind aan de krankzinnigheid en waanzin van de wereld, zoals tegenwoordig maar al te duidelijk is. “De wereld werd gemaakt als een aanval op God” (WdII.3.2:1) en ieder van ons is hier omdat we de eeuwige vrede van een leven in God hebben afgewezen. Hoe kunnen we dan verwachten dat de wereld iets anders is dan de horrorshow die ze meestal is? Wat echter wel verschil maakt is onze reactie daar op, en dat is weer afhankelijk van het denksysteem dat we in onze denkgeest hebben gekozen.
Het punt dat je aanhaalt over de leer van de Cursus betekent dat, als je kiest om je denkgeest te veranderen met betrekking tot de wereld, je er samen met Jezus naar kijkt van boven het slagveld. Dan neem je de gebeurtenissen niet meer zo serieus, wat de eerste stap is naar de aanvaarding van de volledige waarheid: dat er geen wereld bestaat. Eerst zul je zien dat, volgens de strategie van het ego, het doel van de wereld is je te blind te maken voor de eenheid die we allen delen als Zoon van God. Vervolgens, geworteld in Jezus’ liefde waarvan je weet dat die de jouwe is en met iedereen deelt, zul je doen of zeggen wat de uitbreiding van de liefde door jou heen dicteert. Dat kan ook betekenen dat je niets doet of zegt. Het kernpunt van dit proces is echter dat jij niet het middelpunt bent. Je gevoelens en behoeften lossen eenvoudig op door je aanvaarding van de gedeelde identificatie met de liefde van Jezus. En dan zal datgene, wat voor iedereen het meest liefdevol en behulpzaam is, automatisch door je heen komen.
Als je partij kiest voor een groep die vijandig staat tegenover een andere, bega je dezelfde vergissing als degenen tegen wie je je verzet en verdeel je het Zoonschap. Je wordt dan een deel van het probleem in plaats van de oplossing. De genezen of juist-gerichte waarneming erkent de verschillende meningen en standpunten, maar veroordeelt geen ervan. Beide partijen worden gezien als deel van het Zoonschap. Met de hulp van Jezus of de Heilige Geest kunnen we leren het oneens te zijn met anderen, zonder te oordelen. Zelfs wanneer we actie ondernemen kunnen we leren hoe we dat kunnen doen zonder dit te veranderen in een strijd om de ‘slechteriken’ te verslaan of uit het zadel te werpen. Dat is onze enige hoop op werkelijke en duurzame genezing en vrede.
