In V#608 antwoordde je de vragensteller dat, wanneer mensen vanwege hun gewicht anderen mijden, dit inderdaad het onderliggende doel van het ego is voor het overgewicht. Kan dit principe worden gebruikt als algemene regel voor andere onzekerheden of innerlijke conflicten met betrekking tot het lichaam? Als iemand bijvoorbeeld vermijdt om te daten met het andere geslacht, omdat hij zich bewust is van- of zichzelf haat vanwege zijn lengte, kleur van de ogen, haarkleur, enzovoort, kun je dan zeggen dat hij op een bepaald niveau gekozen heeft om zo geboren te worden en hem op die manier afgescheiden te houden van het andere geslacht? Begrijp ik dit goed?
Antwoord: Over het algemeen weerspiegelt onze ervaring in het heden het doel dat we op het niveau van de denkgeest hebben gekozen om na te streven. Let wel: het gaat over onze ervaring - een innerlijke toestand, niet over gedrag. We moeten erg voorzichtig zijn met betrekking tot de vorm die iemands leven heeft aangenomen als rechtstreekse verwijzing naar de inhoud van diens denkgeest. We kunnen inhoud niet beoordelen aan de hand van de vorm. De kruisiging wordt gewoonlijk gezien als een gruwelijke vorm, maar Jezus’ denkgeest was nooit niet in een staat van volkomen in vrede; niemand was ooit uitgesloten van zijn liefde.
Wanneer jouw innerlijke ervaring is dat je je vervreemd en afgescheiden voelt van anderen, dan moet dat hetgeen zijn wat je als eerste hebt verlangd in je denkgeest. Anders zou je je niet zo kunnen voelen, wat je lichamelijke kenmerken ook zijn. Uit deze beslissing ontwikkelt zich een tweevoudige strategie (uiteraard van het ego), om je ervan te verzekeren dat je niet verantwoordelijk wordt gehouden voor de afscheiding en als gevolg daarvan zult worden gestraft. Dit alles maakt deel uit van het sprookje van het ego over afscheiding, zonde, schuld en angst. Het laat je volledig vergeten dat je een denkgeest hebt die opzettelijk het denksysteem van afscheiding in stand houdt en het denksysteem van eensgezindheid en eenheid afwijst. Als je in je denkgeest dus eenmaal de keuze hebt gemaakt om je onderliggende geloof in afgescheidenheid te versterken, zul je de wereld en je lichaam voor dat bijzondere doel gebruiken. Je zult intentie hebben om aan te tonen dat de afscheiding werkelijkheid is en dat je een autonoom individu bent, dat door anderen en/of je eigen lichaam tot slachtoffer wordt gemaakt. Dit doen we allemaal.
Er zijn vele manieren om dit te demonstreren, maar onzekerheden en conflicten met betrekking tot het lichaam staan hoog op de lijst, omdat je volledig door je lichaam in beslag wordt genomen. Dit houdt je weg van de herinnering dat de werkelijke bron van onzekerheid en conflict zich in je denkgeest bevindt. Het geeft je een reden om jezelf afgescheiden te houden van anderen en stelt je in staat je problemen toe te schrijven aan je genen, je hormonen, je disfunctionele gezin, de maatschappij, enzovoort, enzovoort. Het is dus inderdaad mogelijk om (als denkgeest) een lichaam te produceren met het soort kenmerken die gebruikt kunnen worden om dat doel te bereiken. Vergeet echter nooit dat het doel dat de denkgeest kiest het criterium is, want een andere persoon kan dezelfde lengte hebben, dezelfde haarkleur, dezelfde kleur ogen, enzovoort en zich daar totaal niet van bewust zijn. Daar zijn talloze voorbeelden van, evenals van mensen die het ‘ideale lichaam’ hebben, maar evengoed te kampen hebben met onzekerheden en conflicten.
De oplossing hiervoor is het verleggen van de focus op het lichaam naar het doel dat in de denkgeest wordt bewaard. Dat betekent dat je, in plaats van het ego, Jezus of de Heilige Geest kiest als je leraar. Wanneer er sprake is van schaamte, conflict en afscheiding volg je de leiding van het ego. Neem daar dus afstand van en vraag om hulp om je lichaam voortaan te gebruiken voor het leren van precies het tegenovergestelde van wat het ego je wilt leren. Met Jezus of de Heilige Geest als gids, kun je leren jezelf en alle anderen waar te nemen als mensen met dezelfde belangen, dezelfde juist-gerichte en onjuist-gerichte denkgeest en dezelfde mogelijkheid om keuzes te maken. Uiteindelijk zul je zien dat je gehechtheid aan het lichaam een verdediging is tegen de erkenning dat je een denkgeest bent, net als alle anderen. En dan zal het niet meer belangrijk zijn hoe je eruit ziet. Dit kan je contact met het andere geslacht al dan niet verbeteren, maar naarmate je vordert doet zelfs dat er niet meer toe, omdat je weet dat je waarde niets te maken heeft met je leven in een lichaam.
De belangrijkste les die Jezus je leert is dat je in vrede kunt zijn, onafhankelijk van je lichamelijke conditie of je contact met het andere geslacht. Dat proberen we allemaal te leren: dat de vrede van God altijd in ons straalt (WdI.188) en dat niets ter wereld of in het lichaam dat kan veranderen, zonder daarbij te vervallen in ontkenning of onrealistisch optimisme. We dienen af te leren wat het ego ons heeft geleerd, namelijk dat onze innerlijke vrede afhangt van uiterlijke omstandigheden, die onze behoeften dienen te vervullen zoals we ze waarnemen en definiëren.
Tenslotte nog dit: wanneer je zelfafkeer niet afneemt, is het zoeken van hulp bij een professionele therapeut waarschijnlijk het meest vriendelijke en liefdevolle wat je voor jezelf kunt doen.
