Waarom voel ik me totaal niet anders nadat ik de Heilige Geest gevraagd heb om mijn boosheid door Zijn ogen te zien? Ik heb nog steeds dezelfde boze gevoelens. Het lijkt helemaal niets te verbeteren. Het gebeurt iedere dag: ik voel me heel erg boos, vraag de Heilige Geest om hulp, en voel nog steeds alle woede en dezelfde emotionele verwarring als ervoor. Er lijkt geen verlichting van mijn woede en negatieve emoties op te treden. Alle beloften in Een cursus in wonderen lijken geen enkele praktische waarde te hebben. Het bestuderen van de Cursus is een heel ongemakkelijke, verontrustende en mentaal ongezonde manier om door het leven te gaan, zo lijkt het.
Antwoord: Je boosheid door de ogen van de Heilige Geest zien betekent vooral dat je je niet schuldig voelt over het feit dat je die niet los kunt laten. Omdat je van streek bent vanwege je boosheid en je negatieve emoties, geef je het ego een macht die het niet werkelijk heeft. Jazeker, boosheid hoort bij het ego, maar Jezus zegt nergens in de Cursus dat we niet boos mogen zijn; hij vraagt ons alleen de boosheid niet te rechtvaardigen. Dus het beoefenen van deze Cursus betekent leren hoe je milder voor jezelf kunt zijn wanneer je merkt dat je je grieven niet los kunt laten. Hierin ben je niet de enige! Het is niet makkelijk, en je wordt niet gevraagd om het helemaal goed te doen. Je bereidwilligheid om je boosheid los te laten helpt je op het spirituele vlak. Dat die wordt omringd door ‘schaduwen’ is normaal, dat kun je verwachten (T18.IV.2). Als je alles wat de Cursus vraagt ogenblikkelijk en volmaakt kon doen, had je de Cursus niet echt nodig.
We hebben allemaal enorme weerstand tegen het loslaten van onze grieven, omdat ze het doel van het ego dienen. Ze verbergen de liefde die zich in het andere deel van onze denkgeest bevindt. Net zoals iedere vorm van preoccupatie met het lichaam dient om het bewustzijn van onszelf als geest te blokkeren. We zijn intens bang voor de zuivere liefde in onze denkgeest en voor onze ware identiteit als geest, omdat we weten dat de aanvaarding daarvan het einde betekent van onze identiteit als individu. Dus leidt Jezus ons langzaam, zachtjes over zijn pad, wat gericht is op het verminderen van onze schuld en angst, net zoveel als we op een bepaald moment aankunnen. Daarom is het zo belangrijk niet hard te zijn voor jezelf – noch voor Jezus en zijn Cursus – omdat je nog steeds boos bent. Jezus of de Heilige Geest uitnodigen om er samen met jou naar te kijken helpt om je minder gefrustreerd en van streek te voelen. Dat is het doel: gewoon kijken naar je ego in actie, zonder erdoor verontrust te raken. Dat leidt tot meer vrede en innerlijke rust, want er is iemand bij je aanwezig wiens liefde voor jou niet afhangt van het loslaten van je boosheid.
