Als het waar is dat we allen één zijn, waarom is de terugkeer van Jezus naar God dan niet tevens die van ons?
Antwoord: Dat is het ook. We zijn met hem thuis in God. Het enige verschil tussen Jezus (en anderen die ontwaakt zijn) en de rest van ons is dat hij zich alleen maar bewust is van zijn eenheid met Gods Liefde. Wij hebben ervoor gekozen om het te vergeten en te dromen van afscheiding, en vangen slechts een glimp op van de weerspiegeling van liefde wanneer we bereid zijn de droom voor een ogenblik te vergeten. In de wetenschap dat wij hem als verschillend van ons waarnemen, legt Jezus in het begin van het Tekstboek het ogenschijnlijke verschil uit: “Er is niets aan mij wat jij niet kunt bereiken. Ik heb niets wat niet van God afkomstig is. Het huidige verschil tussen ons is dat ik niets ánders heb. Daardoor verkeer ik in een toestand die in jou alleen potentieel aanwezig is” (T1.II.3:10-13).
Wat wij wel hebben en hij niet heeft, zijn al onze illusies van speciaalheid die ons afgescheiden houden van hem, van elkaar, en van ons Zelf. Door te kiezen voor het “nietig dwaas idee” (T27.VIII.6:2) van afscheiding, houden we de blokkades voor het bewustzijn van onze eenheid met God in stand. Deze krankzinnige gedachte heeft onze eenheid niet werkelijk vernietigd; het is alleen onze keuze die dit werkelijk maakt in onze ervaring: “Het nietig ogenblik dat jij zou willen behouden en eeuwig maken, ging in de Hemel zo snel voorbij dat niets had opgemerkt dat het gekomen was ... Maar in elke niet-vergevingsgezinde daad of gedachte, in ieder oordeel en in alle geloof in zonde wordt dat ene ogenblik steeds weer opgeroepen, alsof het in de tijd opnieuw kon worden voortgebracht. Je houdt een oeroude herinnering [de gedachte van afscheiding] voor ogen. En wie alleen in herinneringen leeft, is zich niet bewust van waar hij is” (T26.V.5:1,5-7). Wij weten niet waar we zijn. Jezus weet wel waar hij is. Wij dromen dat we lichamen zijn in een wereld van vorm, wat ons letterlijk uit onze denkgeest haalt.
Onze hoop ligt in het feit dat we de herinnering aan de waarheid van onze eenheid niet helemaal uit onze denkgeest kunnen wissen. Het hele feit dat Jezus tot ons gekomen is in de vorm van Een cursus in wonderen, om ons te laten ontwaken uit de droom van ballingschap, getuigt hiervan. Zijn boodschap van vergeving weerspiegelt het deel van onze denkgeest dat zich de eenheid herinnert. Het beoefenen van vergeving zoals hij die onderwijst laat ons zachtjes ontwaken, door ons terug te leiden naar de denkgeest, de bron van iedere ervaring. Iedere stap van vergeving versterkt onze identificatie met Jezus en verzwakt onze identificatie met het lichaam. Uiteindelijk zal zijn identiteit en zijn ervaring de onze worden, omdat we dan aanvaard hebben wat er altijd al was.
