Zijn alle ego's op zichzelf een klein afzonderlijk bewustzijn of is er maar één denkgeest/bewustzijn die in de droom figuren droomt die zelf geen bewust gevoel hebben? Met andere woorden, ben ik het enige bewustzijn dat bestaat en zijn alle personen en dieren die ik zie, gewoon niet-denkende, niet-ziende, onwetende kartonnen figuren in mijn gezichtsveld die ik zelf heb ontworpen en die helemaal niet bewust zijn? Of geef ‘ik’ hen hun bewustzijn?
Antwoord: In de ‘werkelijkheid’ van de gespleten denkgeest is er maar één dromer, de slapende Zoon van God, in wie bewustzijn verblijft. En zijn droom is een schijnbaar complex maar naadloos geheel, dat alle tijd en ruimte omvat. Maar met de verdediging tegen de schuld over de afscheiding in deze ene denkgeest – de schijnbare fragmentatie in miljarden schijnbaar afgescheiden denkgeesten – lijkt elk fragment zijn eigen “individuele bewuste” te hebben (VvT.In.1:4). En dus lijkt elke individuele denkgeest een afzonderlijke dromer te zijn, die zich met slechts één bepaalde specifieke figuur in de grotere droom vereenzelvigt, met bepaalde coördinaten van tijd en ruimte – een noodzakelijke regeling om zich slachtoffer te kunnen voelen, de laatste stap in de verdedigingslinie van het ego om zichzelf in stand te houden. Deze specifieke, vernauwde focus komt vlot en duidelijk naar voren in onze slaapdromen 's nachts, wanneer onze denkgeest zich slechts met één van de personages vereenzelvigt, hoewel de hele droom, met inbegrip van de figuur die we in de droom denken te zijn, afkomstig is van de slapende denkgeest.
Dus zijn het niet alleen maar alle andere figuren in de wereld die lijken op kartonnen figuren zonder bewustzijn of leven, maar ook het specifieke zelf waarmee mijn denkgeest zich vereenzelvigt, dat denkt dat het ogen en een gezichtsveld heeft. Dit zelf verschilt niet van gebouwen en bomen en rivieren en bergen en zandkorrels (T28.IV.9:4). Alles in de wereld is een projectie van die ene dromende denkgeest, net als een film op een scherm een projectie is van dat ene stukje film dat door de projector loopt. Zelfs de bewegingen van de schijnbaar afzonderlijke figuren op het scherm/in de wereld zijn een list van de denkgeest om van wat een levenloos geheel lijkt te zijn velerlei afzonderlijke en levende figuren te maken. Nogmaals, het is misschien makkelijker om te erkennen dat geen van de figuren in onze slaapdromen bewustzijn heeft, met inbegrip van de figuur die we denken te zijn, en dat het bewustzijn alleen verblijft in de slapende en dromende denkgeest, maar dit komt precies overeen met de aard van onze waakdroom. Er is geen bewustzijn in enig ogenschijnlijk afzonderlijk aspect van de droom, maar er is bewustzijn achter elk aspect, zowel het zogenaamde bezielde als het onbezielde.
Hoewel de ervaring van een individueel bewustzijn in werkelijkheid een egotrucje van de denkgeest is, kan het een nuttig, juist gericht doel dienen. Want dit betekent dat we elk kunnen leren kiezen tussen de manier van het ego en die van de Heilige Geest om naar de droom te kijken, en mijn beslissing is niet afhankelijk van wat lijkt om te gaan in de andere fragmenten van de denkgeest. Met andere woorden, niemand van ons kan het slachtoffer zijn van de verkeerd gerichte keuzes van anderen. En dus is onze enige verantwoordelijkheid de Verzoening voor onszelf te aanvaarden, waar Jezus ons in Een cursus in wonderen herhaaldelijk aan herinnert (bijv. T2.V.5:1; H7.3:2).
