Het kost me moeite de eenvoud van Een cursus in wonderen te begrijpen, want telkens wanneer ik een stuk uit het Tekstboek of ander materiaal lees, hoor ik uiteenlopende instructies over hoe ik het zou moeten ‘doen’ en hoe het kan helpen bij mijn reis terug naar huis. Is er één enkele welbepaalde regel of instructie die ik bij mijn dagelijkse bezigheden (werk/thuis/in de auto) rond mij zou kunnen plaatsen en waar ik me aan moet houden, waardoor ik er zeker van ben dat ik volgens de Cursus ‘het juiste doe’? Ik zoek wanhopig naar enige verduidelijking.
Antwoord: Ten eerste is het meest behulpzame dat je voor jezelf kunt doen, stoppen met je er zorgen over te maken of je het ‘goed doet’. Als er iets is dat in de Cursus opvalt, dan is het wel dat Jezus alleen geïnteresseerd is in de inhoud van onze denkgeest, niet in wat we doen of hoe perfect we zijn instructies uitvoeren. Alleen onze bereidheid te doen wat hij zegt, heeft invloed op onze spirituele vooruitgang – dat we willen doen wat hij zegt. Zo zegt hij: “vertrouw onvoorwaardelijk op je bereidwilligheid, wat zich verder ook mag aandienen. Concentreer je alleen hierop, en wees er niet over verstoord dat schaduwen haar omringen. Daarom juist ben je gekomen. Als jij zonder ze kon komen, zou je het heilig ogenblik niet nodig hebben” (T18.IV.2:3-6). De “schaduwen” zijn onze weerstand en alle bekommernis, verwarring en complexiteit in onze denkgeest; en vanwege deze schaduwen in onze denkgeest, moet Jezus wel op vele verschillende manieren hetzelfde zeggen. Maar zoals hij zelf onderwijst in les 79 en 80: er is maar één probleem – de afscheiding – en dat is al opgelost (WdI.79-80). Bekommernis en verwarring ontstaan alleen maar omdat we dit nog niet aanvaard hebben. En dus geeft Jezus ons de volgende raad: “Zorg er alleen voor dat je niet vergeet dat alle problemen hetzelfde zijn. Wanneer je dit onthoudt, zul jij niet door hun vele vormen worden misleid. Eén probleem, één oplossing. Aanvaard de vrede die deze eenvoudige uitspraak brengt” (WdI.80.3:3-6). Wat jou dus zou kunnen helpen is de gemeenschappelijke inhoud te leren zien achter de verschillende vormen van de instructies in de Cursus.
Ten tweede is het belangrijk te beseffen dat door zo hard te proberen en er zo op uit te zijn om het ‘goed te doen’, je de vergissing werkelijk maakt, en in die zin werk je je wens tegen om naar huis terug te keren. Hoewel het voor ons paradoxaal lijkt, moeten we ons in herinnering brengen dat we in werkelijkheid iets ongedaan maken dat nooit is gebeurd. Daar gaat de thuisreis over: eenvoudigweg beseffen dat we nooit iets hebben gedaan dat we ongedaan moeten maken; we denken alleen van wel. Dus telkens wanneer deze reis je spanning bezorgt, heb je Jezus’ hand losgelaten en laat je toe dat het ego je in zijn plaats vergezelt. Uiteraard moeten we leren wie wie is, maar één ding is zeker: Jezus is heel zachtmoedig en heel geduldig, en hij zou ons nooit onder druk zetten om het ‘goed te doen’.
Dit alles in aanmerking genomen, zou die ene welbepaalde zin iets kunnen zijn in de trant van: vergeet niet te glimlachen wanneer je merkt dat je wel erg hard je best doet om ernstig te zijn.
