Verstandelijk kunnen we begrepen hebben dat vergeving en geduld enzovoort de voornaamste gereedschappen zijn om het Christusbewustzijn/God/thuiskomen (hoe je het ook noemen wilt) te ‘bereiken’. Maar leert Jezus ons in de Cursus ook hoe we om kunnen gaan met het feit dat het emotionele lichaam/ego zich hier niet aan over wil geven? Is er een methode om het emotionele lichaam te ‘genezen’? Het lezen van de Cursus of boeken van de Dalai Lama, die allemaal over liefde gaan, heeft een zeer positieve invloed op mij. Ik lijk het ogenblik van ‘ongedaan maken’ af en toe te benaderen. Maar is er een methode die het gemakkelijker maakt deze gevoelens/zienswijzen de hele dag door vast te houden? Ik heb gemerkt dat deze dingen mentaal tegen mezelf zeggen niet altijd het gewenste resultaat oplevert, evenmin als ‘herprogrammering’ en soortgelijke technieken. Doet regelmatige meditatie (met de Cursus) dat wel? Beveelt Jezus meditatie aan?
Antwoord: De manier waarop Een cursus in wonderen weerstand benadert verschilt van wat je normaal zou verwachten. Jezus leert ons dat het ‘t meest behulpzaam is ons van onze weerstand bewust te worden en er niet tegen te vechten. Ook onszelf forceren – bijvoorbeeld door het gebruik van affirmaties – om te zeggen en te denken wat we ‘verondersteld’ worden te denken en zeggen (de oefeningen van de lessen) helpt niet. Een wezenlijk onderdeel van het genezingsproces is de nederige erkenning dat we in een deel van onze denkgeest doodsbang zijn de waarheid over onszelf te accepteren. Daarom bieden we krachtig weerstand tegen het leren en in praktijk brengen van de Cursus. We willen ons zelf niet kwijt, hoewel het onwaar is. We hebben ons zo ingespannen het in stand te houden dat we niet toe willen geven dat we het in alle opzichten mis hebben. Deze weerstand is verantwoordelijk voor ons ‘vergeten’, of ons onvermogen om de ervaringen van het heilig ogenblik vast te houden, wanneer we het ego even opzij hebben kunnen zetten.
Omdat dit een cursus is in het trainen van de denkgeest, is de focus grotendeels gericht op het onderzoeken van onze denkgeest op egogedachten, waar we vervolgens zonder oordeel naar moeten kijken. Tegelijkertijd dienen we te erkennen dat deze gedachten het bewustzijn verduisteren van de liefde en vrede, die zich eveneens in onze denkgeest bevinden: “Het is niet jouw taak op zoek te gaan naar liefde, maar enkel in jezelf alle hindernissen te zoeken die jij ertegen opgeworpen hebt, en die te vinden. Het is niet nodig te zoeken naar wat waar is, maar wel naar wat onwaar is” (T16.IV.6:1-2).
De lessen in het werkboek zijn zorgvuldig ontworpen om daar te beginnen waar we ons bevinden: sterk geïdentificeerd met een fysiek/emotioneel zelf. Ze leiden ons geleidelijk naar binnen, naar de identiteit die we verdrongen hebben, die van een keuzemakende denkgeest. Deze kan er elke minuut van elke dag voor kiezen zijn geloof in de afscheiding van God te versterken, óf dat geloof ongedaan te maken door te erkennen dat we allen dezelfde belangen en hetzelfde doel hebben. Dat is Jezus’ benadering van weerstand. Het is prima om te mediteren als dat je helpt, maar in de Cursus is meditatie niet het belangrijkste middel om de denkgeest te trainen.
Jouw thema wordt door de meeste studenten gedeeld en we hebben dit reeds in diverse andere antwoorden besproken. Zie de vragen: V#035 , V#092 , V#125 , V#129 , V#210 en V#302 .
