Twee jaar geleden heb ik kennis gemaakt met Een cursus in wonderen en een paar bijeenkomsten gevolgd in een plaatselijk centrum. In die tijd werkte ik 60 à 70 uur per week en vond het onmogelijk om beide activiteiten te combineren. 2003 was een rampjaar. Ik verloor mijn werk, mijn lievelingsdier, en mijn moeder. Mijn vader stortte ineen, de wrok tegenover een gezinslid nam dramatisch toe, mijn depressies kwamen nog intenser terug. Ik probeerde zo goed mogelijk met alles om te gaan. Ik hoef niet te zeggen dat zo goed mogelijk helemaal niet zo goed mogelijk was.
Maar mijn gehechtheid aan de Cursus schept een financieel dilemma. Sinds ik mijn werk kwijt ben, leef ik praktisch alleen van mijn spaargeld en daar is nu niet veel meer van over. Ik zal terug moeten beginnen werken, maar ik ben van nature een workaholic en ik ben bang dat ik weer zoveel werk zal krijgen, dat er weinig ruimte zal overblijven voor Een cursus in wonderen. Ik heb uw antwoord op V#169 verscheidene keren overgelezen. Op een intellectueel niveau begint het me stilletjes te dagen wat bedoeld wordt met de omslag van vorm naar inhoud, van gevolg naar oorzaak. Maar op praktisch niveau bevind ik me in een niemandsland. Ik hoop van harte dat ik van u antwoord en leiding zal krijgen, zodat ik zo vredevol als mogelijk is met deze toestand kan omgaan.
Antwoord: Je zou nog naar een paar andere aspecten van je situatie kunnen kijken om je te helpen deze patstelling te doorbreken. Het lijkt of je geen keuze hebt of je gaat werken of niet. Als je het geld nodig hebt, dan moet je terug gaan werken, als je geen andere bron van inkomsten hebt. Maar je kunt het deze keer anders aanpakken. Herinner jij je hoe Jezus ons in dat prachtige laatste hoofdstuk van het Tekstboek dit nuttige geheugensteuntje voorhoudt: “Maak opnieuw je keuze”? “Beproevingen zijn niets dan lessen die je verzuimde te leren, opnieuw aan jou gepresenteerd, zodat waar je eerst een verkeerde keuze maakte, je nu een betere kunt doen, en zo ontsnappen kunt aan alle pijn die jouw eerdere keus je bracht” (T31.VIII.3:1-2).
Als je in een verkeerde staat van denken je werk gebruikte om je weg te houden van die kalme vrede die bepaalt dat je in je juiste staat van denken bent, kun je de gelegenheid om terug aan het werk te gaan beschouwen als een mogelijkheid om opnieuw je keuze te maken. Je kunt beslissen dat je je werk in de eerste plaats wilt beschouwen als een middel om te leren dat je bent zoals God jou geschapen heeft, wat betekent dat je eerst naar je overtuiging moet kijken dat je niet bent zoals God je geschapen heeft; dat wil zeggen dat je ‘van nature een workaholic’ bent, een zelfbedacht slachtoffer, dat volgens je ego niet geholpen kan worden – zo ben je nu eenmaal! Jezus ziet je op een andere manier en nodigt je uit je met hem te verbinden, en vol vertrouwen met hem te bevestigen dat “de beelden die jij maakt niet [kunnen] triomferen over wat God Zelf wil dat jij bent. Wees dan ook nooit bang voor verleiding, maar zie die als wat ze is: een volgende kans om opnieuw te kiezen, en toe te staan dat de kracht van Christus zegeviert in iedere omstandigheid en op elke plaats waar jij voordien een beeld van jouzelf had opgericht. Want wat schijnbaar het gelaat van Christus verborgen houdt, staat machteloos voor Zijn heerlijkheid en verdwijnt voor Zijn heilig zicht” (T31.VIII.4:1-3). Het idee is dit niet alleen met betrekking tot jezelf te beschouwen, maar ook met betrekking tot iedereen met wie je in contact komt. Als je op deze manier met anderen in relatie treedt (in je denkgeest, niet met woorden), dan beoefen je vergeving door te zien dat we allemaal een gezamenlijk doel delen.
Door je aandacht op deze nieuwe inhoud te vestigen, zal je werk je niet langer hinderen bij het leren van de Cursus. Integendeel. Veel studenten denken – ten onrechte – dat ze zich ergens moeten afzonderen met niets anders dan de Cursus voor zich, of de hele tijd samen moeten zijn met ‘op de Cursus gerichte’ vrienden en collega’s, om de Cursus op een efficiënte manier te bestuderen en te beoefenen. Niets staat verder weg van wat Jezus met zijn Cursus bedoelde. Deze cursus wordt het beste geleerd te midden van onze dagelijkse routine – werk, gezin, burgerplichten, enz., want in deze omstandigheden krijgen wij in dankbaarheid ontelbare gelegenheden waarin ons wordt teruggespiegeld wel denksysteem we hebben gekozen; als we ons hier niet bewust van zijn, hebben we geen basis om ons denken te veranderen. En door onszelf te leren vergeven, wanneer we ontdekken dat er drie, zes of 36 uur voorbij zijn gegaan sinds we voor het laatst aan de les van de dag hebben gedacht, leren we misschien ook de belangrijkste les van allemaal: dat het nietige, dwaze idee helemaal geen gevolgen heeft gehad. Jezus’ liefde voor ons is geen greintje verminderd omdat we hem helemaal vergeten zijn. Als we dat heel oprecht geloven, zullen we duizenden jaren uitsparen op ons Verzoeningspad, om Jezus’ zienswijze over tijd te gebruiken.
En als je ook zou kunnen oefenen om jezelf te verheffen boven het “slagveld” (in je denkgeest) – alle slachtoffer-dader-toestanden en tragedies van 2003 – en er met vergevende ogen van bovenaf weer op neer kunt kijken, wat betekent dat jij je met Jezus of de Heilige Geest hebt verbonden, zul je het doel van het ego herkennen die wil dat je leven met dit soort pijn gevuld is. Je zult jezelf zien als een figuur op dat slagveld, zwak en beschadigd, gedeprimeerd en wanhopig – precies waar het ego je hebben wil, omdat je dan geobsedeerd raakt door je lichaam, je problemen en tragedies, en de liefde en vrede van Jezus helemaal uit het zicht zijn verdwenen. Maar boven het slagveld (in je denkgeest), zul je in staat zijn opnieuw te oordelen over het aanvaarden van dit ego-doel en weten dat er een andere keuze tot je beschikking staat.
Tenslotte kan het je helpen bij een vriendelijke therapeut te gaan die bekwaam is om verslavingen zoals workaholicisme te behandelen. Deze tussenweg wordt daadwerkelijk door Jezus aanbevolen om er zeker van te zijn dat we onszelf met zachtheid behandelen en onze lichamelijke en psychologische behoeften niet ontkennen als we ons innerlijk werk doen om vergeving te leren en te oefenen (zie T2.IV.3-4-5). In V#074 en V#246 komen gelijkaardige problemen aan bod, die studenten hebben in verband met hun werk.
