Ik las je antwoorden over sterke seksuele gevoelens en over de speciale relatie. Hoewel ik de metafysica van Een cursus in wonderen begrijp, zijn mijn seksuele impulsen soms overweldigend. Op die zwakke momenten maak ik gebruik van prostituees, ondanks het feit dat ik getrouwd ben en een gezin heb. Ik probeer er geen punt van te maken, maar daardoor bega ik steeds weer opnieuw dezelfde fout. Ik ken het verschil tussen goed en fout en in die donkere momenten vraag ik de Heilige Geest om hulp. Maar ik kies er denk ik voor om te doen wat ik zelf wil. Hoe kom ik hier vanaf, terwijl ik er ook van geniet: van de adrenalinekick en van de geheime schuld? Ik behandel de prostituees met respect en waardigheid maar ik weet dat ik ze eigenlijk gebruik als lustobject. Hoe kan ik hier de principes van de Cursus toepassen?
Antwoord: De wereld maakt onderscheid tussen sociaal acceptabele en onacceptabele vormen van het gebruik van anderen, waarbij de sociaal onacceptabele vormen verkeerd, zondig of zelfs crimineel worden genoemd. Hierdoor wordt schuld wel met het ene gebruik van anderen geassocieerd en niet met het andere. De Cursus wil ons leren inzien dat al onze ego-beslissingen om in onze behoeften te voorzien ten koste van anderen, ons pijn doen en onze schuld versterken. Als we werkelijk de samenhang zagen tussen de afscheidingsgedachte die verborgen zit in elk idee van eigenbelang, en de pijn die daaruit voortvloeit, zouden we veel sneller tegen het ego kiezen. Maar we geloven nog steeds dat sommige egokeuzes ons meer plezier dan pijn geven.
Het ego wil dat we onze daden en ons gedrag in moralistische termen zien, zoals juist of onjuist, goed of slecht. Waarbij onze onjuiste of slechte daden altijd van schuld vergezeld gaan. Jezus moedigt ons aan om in plaats daarvan onze gedachten en beslissingen te zien als ofwel behulpzaam ofwel pijnlijk, ofwel wijs ofwel dwaas. Het gevolg van deze dwaze, pijnlijke keuzes is onnodige pijn, niet zozeer schuld. (zie V#637 voor een diepgaande bespreking van de focus van de Cursus op gedachten in plaats van op gedrag).
Dus, liever dan denken dat jij weet wat goed en fout is in deze situatie, en vinden dat je steeds het verkeerde doet, is het veel behulpzamer het gewoon te beschouwen als een dwaze, pijnlijke beslissing. Niet alleen wanneer je naar prostituees gaat, maar telkens wanneer je ervoor kiest om jouw eigen behoeften boven die van anderen te stellen, of dat nu je gezin of iemand anders betreft. Natuurlijk is het zo dat, in termen van de wereld, sommige daden grotere risico’s hebben dan andere waardoor het ego kan blijven volhouden dat er een hiërarchie in illusies is (T23.II.2:3; T26.VII.6:5). Maar alle schuld is dezelfde en komt niet van wat we doen met ons lichaam, maar alleen van wat we denken met onze denkgeest.
Seksuele bevrediging buiten je huwelijk zoeken is niet de oorzaak van de schuld in je denkgeest. Het is een gevolg daarvan. En het doel, dat je verborgen houdt voor jezelf, is om je af te leiden van het werkelijke probleem: de keuze om jezelf te zien als afgescheiden van liefde. Hierdoor blijven we geloven dat we bevrediging buiten onszelf moeten zoeken, in gestolen momenten van genot. En het ego verleidt ons om deze momenten als des te plezieriger te beschouwen, juist omdat ze gestolen zijn. Deze dwaze redenering is de basis van het egodenksysteem, dat gebaseerd is op het geloof dat de kleine beetjes ‘liefde’ die we van God konden stelen beter zijn dan de complete en volmaakte Liefde die Hij ons vrijelijk aanbiedt (T1.V.3:3).
Je geeft aan dat je probeert om van je ontrouw geen punt te maken, maar het probleem is dat dat in je denkgeest al het geval is. Het doel is niet om door te kunnen gaan met pijnlijke activiteiten door er geen punt van te maken, maar om te erkennen dat zij niet het werkelijke probleem zijn. En te beseffen dat schuldgevoel over uiterlijke daden garandeert dat je je nooit richt op het onderliggende innerlijke probleem, waardoor je dat ook nooit anders kunt gaan zien. Wij zijn, als ego’s, allemaal egoïstisch en erop uit onze eigen behoeften te vervullen ten koste van anderen. Dit is simpelweg de aard van het egodenksysteem. Maar ondanks het egoïsme dat aan de wortels van het ego ligt, vraagt Jezus ons in te zien dat dit geen zonde is, dat het niet slecht is. Het kan dwaas, pijnlijk en onaardig zijn, voor onszelf en voor anderen in ons leven. Maar het is geen zonde. Juist ons geloof dat het zonde is in plaats van alleen maar een vergissing, houdt ons gevangen in de herhaling van welk zelfvernietigend patroon dan ook. Het gaat erom geen schuld op onze beslissingen te leggen, maar liever bedachtzaam en niet-oordelend te onderzoeken wat we hebben gekozen en dit te zien als een vergissing, niet als een zonde. Dan is het gemakkelijker om een andere Leraar in onze denkgeest te kiezen (T19.III.1-3). Het meest behulpzame en meest vriendelijke gedrag zal dan vanzelf volgen.
Je vindt misschien de bespreking over dwangmatig seksueel gedrag in V#598 en de vraag die over trouw in een relatie gaat V#417 ook behulpzaam.
