Telkens wanneer er een onaangename gedachte in het bewustzijn opkomt, moeten we ons het vergevingsproces van Een cursus in wonderen herinneren: dat de woede, zorgen, angst of een andere verontrustende gedachte in de denkgeest is ontstaan en naar buiten werd geprojecteerd naar een ogenschijnlijke uiterlijke situatie. Maar ik ga zelf vaak nog een stapje verder. Ik zie mezelf als de ‘keuzemaker’ die daadwerkelijk zelf de situatie kiest. Als ik denk dat ik boos ben, bijvoorbeeld, omdat ik geloof dat iemand me bedrogen heeft, stel ik me voor dat ik me de hele situatie eigenlijk compleet heb ingebeeld. Hierdoor wordt mijn denkgeest onmiddellijk rustig en verdwijnt elk gevoel van woede of het gevoel dat iemand misbruik van me maakt. Dit is weliswaar in overeenstemming met de metafysica van de Cursus, maar het betekent ook dat elk van ons, als een schijnbaar afzonderlijke persoon, verantwoordelijk is voor de slechte daden van anderen. Toch vind ik dat deze denkwijze beter werkt om de vrede in mijn denkgeest te herstellen dan denken dat alleen maar het gevoel in mijn denkgeest is ontstaan en niet de hele situatie.
Antwoord: Een van de belangrijkste aspecten van het onderricht van de Cursus is dat we denkgeesten zijn die de macht hebben om te kiezen. Hij vertelt ons ook duidelijk dat onze keuze er altijd een is tussen de gedachte van het ego dat de afscheiding werkelijk is en de gedachte van de Heilige Geest dat ze niet werkelijk is. Het is heel belangrijk om te onthouden dat de ‘keuzemaker’ alleen kiest tussen het ego en de Heilige Geest, en niet tussen de specifieke omstandigheden in de wereld van vorm. "De macht om te beslissen is het enige wat jij hebt. Waartussen je kunt kiezen ligt vast, want buiten waarheid en illusie zijn er geen alternatieven" (T14.III.4:3-4). Het proces dat je beschrijft (de specifieke omstandigheden beschouwen als door jezelf bedacht) zou wel eens helemaal niet behulpzaam kunnen zijn, omdat het de werkelijke keuze verduistert die in de denkgeest is gemaakt en – wat nog belangrijker is – het doel ervan. Alles in de wereld (goed en slecht, positief en negatief) werd gemaakt om ervoor te zorgen dat we gericht blijven op onze identiteit als lichaam, als directe aanval op de Identiteit die God ons als denkgeest heeft gegeven. Ons doel is om in contact te komen met de denkgeest die daadwerkelijk het ego kiest in plaats van de Heilige Geest, en de verantwoordelijkheid te nemen voor die keuze. Als we een andere keuze willen leren maken, kunnen we deze stap niet overslaan. De negatieve gevolgen van de keuze met behulp van mentale beelden versluieren, zal ons niet tot de kern van de zaak brengen. Het kan tijdelijk verlichting brengen, maar het zal ons niet terug naar Huis leiden.
Het doel van de Cursus is te ontwaken uit de droom van afscheiding, niet om een aangenamere droom te hebben. Het vergevingsproces, dat ons tot ontwaken leidt, vereist dat we steeds gevoeliger worden voor onze negatieve reacties (en evenzeer voor de positieve trouwens). Ze zijn de belangrijke aanwijzingen voor de activiteit van onze denkgeest. Er wordt ons gevraagd om onze aandacht volledig te verschuiven van de omstandigheden van de situatie, naar de gedachten in onze denkgeest. Door dit te beoefenen maakt het niet uit of de situatie bedacht was en uiteindelijk niets betekent. Het belangrijkste is te erkennen dat het nu iets betekent terwijl we het ervaren. Als jij vindt dat deze oefening behulpzaam om met het proces te beginnen, dan is het een goede manier om je op weg te helpen. Jezus zegt ons dat de wereld helemaal verzonnen is. Het is ook belangrijk dat we in de denkgeest de daadwerkelijke ‘ketting van gebeurtenissen’ herkennen zoals de Cursus die uitlegt, zodat we het proces niet kortsluiten. De Heilige Geest vraagt dat wij Hem al onze verkeerde waarnemingen geven in de specifieke vorm waarin wij ze hebben gemaakt. "Alles wat jij gemaakt hebt is van nut voor Hem (de Heilige Geest) terwille van Zijn hoogst heilige doel. Hij weet dat jij niet van God gescheiden bent, maar Hij neemt in je denkgeest heel wat waar dat jou laat denken dat jij dit wél bent"(T14.VI.5:3-4).
Hij heeft onze vergissingen nodig en wij Zijn hulp. Onze gevoelens, reacties en waarnemingen zijn voor de Heilige Geest van nut, omdat ze de klas vormen waarin Hij ons de vergeving leert die tot werkelijke genezing leidt. Pas dan zullen de gevolgen van het geloof in afscheiding verdreven worden, samen met de afscheidingsgedachte die ertoe heeft geleid: "Wanneer de gedachte van afgescheidenheid gewijzigd is in een van ware vergeving, zal de wereld in een heel ander licht worden gezien, een dat tot de waarheid leidt, waarin heel de wereld met al haar dwalingen zal verdwijnen. Nu is haar bron verdwenen en zijn haar gevolgen dat eveneens" (WdII.3.1:4-5).
Wanneer we door middel van vergeving hebben geleerd dat we in feite zijn zoals God ons geschapen heeft, en niet langer bang zijn voor deze waarheid, zullen we weten dat de wereld en onze ervaringen ervan verzonnen zijn. Dan zullen we helemaal niet meer op haar waanzin reageren. Dat is de ware vrede we zoeken.
