Ik ben pas begonnen met het lezen van Een cursus in wonderen en begin nu eindelijk antwoorden te krijgen waar ik al lang naar op zoek was. Een ding blijft me echter dwars zitten. Ik ben katholiek opgevoed, en toen ik zestien was, werd ik een wedergeboren Christen en begon ik in tongen te spreken. En dat doe ik nog altijd. De bijbel zegt: Indien er in tongen spreken, laten het er twee, ten hoogste drie zijn, ieder op zijn beurt, en laat één uitleg geven (1 Kor. 14; NBG vert. 1951). Iemand die de Cursus kent, heeft me de begrippen inhoud en vorm uitgelegd. Hieruit heb ik de conclusie getrokken dat de Heilige Geest de inhoud is, en de tongen de vorm; dat zou dus betekenen dat tongen louter het gevolg zijn van het besef van de Heilige Geest van binnen (aangezien het traditionele gebed geen werkelijk doel heeft). Wanneer ik deze taal spreek, word ik zodanig spiritueel gevormd of verlicht dat ik me bewust wordt van mijn natuurlijke, spirituele, eeuwige zelf. Als er dan een interpretatie is, wordt de kerk (zogezegd) spiritueel bewust. Klopt dit zo’n beetje? Onlangs heb ik ook voorspellingen gedaan voor een tiental mensen die ik nog nooit had ontmoet; ik vertelde hen dingen over hen die ik niet kon weten. De bijbel zegt hier ook over dat het een geschenk of een manifestatie is van de geest van binnen. Nogmaals, ik weet wat de bijbel zegt over de betekenis van voorspellingen en de toepassing ervan, maar ik vertrouw deze informatie niet helemaal. Ik hoop dat iemand wat opheldering kan geven op basis van de principes van de Cursus, zodat ik deze prachtige gaven zo optimaal mogelijk kan gebruiken.
Antwoord: Sorry, maar de Cursus geeft geen enkele specifieke interpretatie in verband met zulke vermogens of gaven, zoals het spreken in tongen en voorspellingen doen. De commentaren en aanbevelingen hierover, die je in het Nieuwe Testament vindt, zoals in de eerste brief van Paulus aan de Korintiërs, komen in de context van een volledig verschillend spiritueel onderricht, dat zowel zonde als het lichaam als heel werkelijk beschouwt, en ze proberen te integreren in de leringen van de Cursus zal heel waarschijnlijk leiden tot nog grotere verwarring over deze twee systemen van onderricht. Dat komt omdat de Cursus geen uitleg geeft over wat het lichaam specifiek doet, ongeacht hoe gewoon of ongewoon dat is, of wat het lichaam lijkt te doen of te zeggen in relatie tot andere lichamen, omdat het een van de basisuitgangspunten van de Cursus is, dat de wereld van lichamen een illusie is.
De Cursus houdt zich alleen bezig met het doel en niet met het gedrag – het onderscheid tussen inhoud en vorm wat jij vermeldt. In tongen spreken of voorspellingen doen, houdt vanuit het standpunt van de Cursus in zichzelf niets spiritueel in, en niets dat de invloed of de aanwezigheid van de Heilige Geest voorstelt. Of zulke activiteiten op een bepaald moment spiritueel zijn of niet, wordt bepaald door de manier waarop ze op dat moment worden aangewend, wat betekent dat ze niet verschillen van enige andere activiteit waarmee we bezig zouden kunnen zijn. En de twee enige doelen die ze kunnen dienen, zijn dat van het ego of dat van de Heilige Geest. Met andere woorden: in tongen spreken of voorspellingen doen dient het doel van het ego als de spreker ze bijvoorbeeld als speciale geschenken van God ziet die hem of haar verschillend maakt ten opzichte van anderen, en hij door de Heilige Geest op een speciale manier wordt gezegend. En ze kunnen het doel van vergeving van de Heilige Geest dienen als ze gebruikt worden om iedereen eraan te herinneren dat we allemaal evenzeer de gezegende en geliefde kinderen van God zijn.
Er zijn een paar vragen over het standpunt van de Cursus in verband met ‘bovennatuurlijke’ vermogens die je kunnen helpen je eigen begrip en ervaring met de leringen van de Cursus in overeenstemming te brengen (V#497 over voorspellingen en V#589 over ‘bovennatuurlijke’ vermogens).
