i. In de Bijbel wordt gezegd dat de zachtmoedigen de aarde zullen beërven; welke vorm krijgt dat in Een cursus in wonderen?
ii. Waarom zei Jezus in de Bijbel dat de zachtmoedigen de aarde zullen beërven, maar vertelt hij ons in Een cursus in wonderen dat de aarde niet werkelijk is?
Antwoord: In de Cursus herinterpreteert Jezus niet alleen veel specifieke uitspraken van de Bijbel: hij leert ons een volkomen ander denksysteem. Voor dit doel gebruikt hij vertrouwde bijbelse citaten, termen en gebeurtenissen, zoals verzoening, vergeving en kruisiging. Dit is vanwege de sterke gevoelens en overtuigingen die ermee gepaard gaan. De betekenis die er in de Cursus aan gegeven wordt ondersteunt de nieuwe manier van denken over alles wat Jezus onderwijst. ‘De zachtmoedigen zullen de aarde beërven’ is hier een heel goed voorbeeld van. Het heeft feitelijk niets met de aarde te maken.
In de paragraaf “De Verzoening als verdediging” (T2.II) haalt Jezus deze passage uit de Bijbel aan, en herinterpreteert het in het licht van het belangrijke principe van verdedigingsloosheid dat de Cursus leert. Hier wordt ‘zachtmoedig’ begrepen als ‘verdedigingsloos’. De Cursus zegt ons dat alle verdedigingen door het ego zijn verzonnen om zich te verdedigen tegen de waarheid van wat we zijn (T22.V.2:1-2): Gods ene Zoon. Omdat de Zoon zoals God hem schiep geest is, heeft hij geen verdediging nodig, ontbreekt hem niets, en is hij onkwetsbaar voor aanval, wat Zijn kracht is. Zoals Jezus in het Tekstboek zegt: “Wat louter is, behoeft geen verdediging, en biedt er ook geen… Jij [Zoon van God] bent in dit ogenschijnlijk conflict de sterke. En je hebt geen verdediging nodig” (T22.V.1:7,10-11). In deze zin zijn we verdedigingsloos (zachtmoedig), sterk en buiten het bereik van aanval.
Wanneer we ons echter met het ego vereenzelvigen als lichaam in plaats van met de waarheid als geest, dan vereenzelvigen we ons ook met de wereld. We zien onszelf als deel ervan, maken haar werkelijk, en zien dat we kwetsbaar zijn voor de cyclus van aanval en verdediging, wat de werkwijze van de wereld is. Wat onkwetsbaar was is nu kwetsbaar, en vereist verdediging. Maar omdat de ego-identiteit niet echt is, kan de verdediging ervan haar niet beschermen en is daarom zwak. Omdat het zich zwak voelt doet het ego zijn best om betere verdedigingen op te bouwen, die nog steeds niet werken, en die cyclus gaat al maar door, totdat we tenslotte toegeven dat dit echt niet werkt, en we de Heilige Geest om een andere manier vragen. De andere manier is het Verzoeningsplan van de Heilige Geest, waarbij onze ware Identiteit sterker wordt elke keer als we ervoor kiezen ons te herinneren Wie we werkelijk zijn. Daardoor vermindert onze vereenzelviging met het ego en de wereld. Zo wordt de wereld ‘overwonnen’, wat een andere manier is om te zeggen dat we ‘de aarde beërven’.
