Ik besef dat inhoud belangrijker is dan vorm, maar in deze droom van vormen moet ik een of andere vorm hebben waarin ik verschijn. aangezien dualiteit – ziekte/gezondheid, overvloed/ armoede, geluk/ongeluk enz. – geen betekenis heeft, is het daarom verkeerd om het ene boven het andere te verlangen terwijl ik op weg ben naar het ontwaken? Toen ik vijf jaar geleden emotioneel ziek en ook nog met een ernstig geldtekort in een diep dal zat, waren spirituele beschouwingen het laatste waar ik tijd voor had. Maar de laatste drie jaar ben ik tot mezelf gekomen in een relatie waarbij ik niet hoefde te werken. En bijgevolg ontdekte ik Een cursus in wonderen waaraan ik vijf tot zes uur per dag studie kon wijden. Dus de keuze voor gezondheid en overvloed hielp mij sneller de ladder van Verzoening op te gaan. Maar nu vraag ik me af of ik niet moet ophouden deze omstandigheden bewust te verlangen, en me alleen op de inhoud van mijn denkgeest moet concentreren zonder me nog druk te maken om mijn lichaam, mijn manier van leven enz. Dat ik alleen moet weten dat, naarmate ik mijn denkgeest meer en meer genees, alles wat in mijn hoogste belang is zich hoe dan ook manifesteert. Is het de bedoeling dat we het punt bereiken waarop geen enkele gedachte over iets gaat dat te maken heeft met wie we menen te zijn in dit lichaam?
Antwoord: Helemaal bovenaan de ladder weet je dat je niet een lichaam bent, en weet je dat het lichaam niets is. Als niets, zal het lichaam dan ook geen enkele aantrekkingskracht voor je hebben. Terwijl je echter naar dat niveau opklimt, moet je de lichamelijke en psychologische behoeften die je als werkelijk ervaart, nooit ontkennen. Op deze tussenliggende niveaus wordt dualiteit niet ervaren als betekenisloos, hoewel je verstandelijk wel gelooft dat dit zo is. Daarom is het belangrijk om daar eerlijk over te zijn, te accepteren waar je in dat opzicht staat en er niet tegen te vechten. Het is spiritueel gezien niet behulpzaam als je eenvoudigweg niet langer zou willen dat je leven in de wereld op een bepaalde manier verloopt. Dat zou tot opoffering leiden, en Jezus helpt ons te beseffen dat dat nooit liefdevol is. De verborgen schuld in je denkgeest is het probleem, niet je lichaam of je manier van leven. Die schuld verdwijnt niet door alleen maar het verlangen naar een gezond lichaam en financiële zekerheid op te geven. Noch zal hij worden versterkt door die te blijven verlangen, zolang je bereid bent te leren dat ze je niet de vrede van God kunnen geven.
De overvloed en gezondheid die in je leven kwamen zou je ook kunnen zien als een weerspiegeling van je beslissing jezelf niet langer aan te vallen. Dat kan helpen in contact te komen met de inhoud van je denkgeest en je zou dan minder geneigd zijn gezondheid en overvloed op zich als belangrijk te beschouwen. Terwijl je omhoog klimt naar de top van de ladder zul je vrede ervaren als wie je bent als Gods schepping, en ervaren dat die innerlijke staat niets met uiterlijke omstandigheden te maken heeft. Maar in de tussentijd is het prima om deze nog steeds te verlangen. Jezelf veroordelen omdat je een gezond lichaam en financiële zekerheid wenst, is de enige vergissing die je kunt maken. Je kunt die egoverleiding voorkomen door te leren om jezelf te glimlachen en je Verzoeningspad niet tot iets al te ernstigs te maken. Zachtheid en vriendelijkheid voor jezelf is altijd de beste benadering.
