Al verscheidene jaren bestudeer ik Een cursus in wonderen, maar sommige dingen doen me nog altijd verbijsterd staan. In een nieuwsprogramma werden onlangs de voordelen voor het lichaam van gebedsgenezing uit de doeken gedaan. Het was een zogenaamd ‘dubbelblind’ onderzoek, waarbij noch de deelnemers, noch de controlegroep wisten voor welke patiënten er werd gebeden. Maar de studie wees uit dat de groep waarvoor gebeden werd, drastisch verbeterd was vergeleken bij de patiënten voor wie niet gebeden werd. Ik begrijp niet wat er hier gebeurt. Als God in deze wereld niet werkzaam is en de Heilige Geest of Jezus het lichaam in deze wereld niet geneest, hoe kan dit dan gebeuren in zo’n mate dat mensen geloven dat ze door het gebed genezen zijn? Ik begrijp de ladder van het gebed in “Het lied van het gebed” en deze wijze van bidden lijkt vragen-uit-nood te zijn, het laagste niveau van gebed. Is dit weer een list van het ego, of zie ik hier iets over het hoofd?
Antwoord: Zonder in een niet ter zake doende discussie te treden of de vermelde specifieke studie ‘goede wetenschap’ was en betrouwbare conclusies heeft getrokken uit onderzoek en procedures die proefondervindelijk betrouwbaar zijn, zullen we omwille van deze bespreking maar aannemen dat de resultaten van het onderzoek geldig zijn. Vanuit het gezichtspunt van de Cursus, zijn verbeteringen van lichamelijke symptomen altijd het gevolg van de eigen beslissing van de denkgeest om fysieke veranderingen aan te brengen in zijn geprojecteerde lichamelijke vorm (H5.II.2). God, de Heilige Geest en Jezus hebben niets te maken met fysiek herstel. En geen enkele andere denkgeest brengt de verandering tot stand: het is altijd alleen maar het gevolg van de bereidwilligheid van de eigen denkgeest van de zieke. Of er in het kader van het onderzoek aan de patiënten wordt gezegd wie er voor wie bidt, doet niet ter zake, aangezien denkgeesten verbonden zijn en het alleen op dit niveau is dat elk soort communicatie plaatsvindt. En of deze resultaten een list van het ego zijn of het gevolg van een beslissing om vanuit een juist-gericht denken schuld los te laten door middel van een ervaring van verbondenheid, hangt in werkelijkheid af van de denkgeest van iedere individuele patiënt – elke methode is mogelijk om lichamelijke symptomen los te laten.
V#385 gaat dieper in op de relatie tussen gebed en genezing.
