Wat is volgens Een cursus in wonderen de betekenis van dankbaarheid? In les 195 wordt uiteengezet dat we jegens God/Jezus dankbaar moeten zijn omdat we niet afgescheiden zijn, en dat is het enige om dankbaar voor te zijn. Ik vroeg me af hoe het zit met lijstjes van verschillende dingen om dankbaar voor te zijn die mensen eropna houden (bijvoorbeeld: ik ben dankbaar voor mijn echtgenoot die me begrijpt, ik ben dankbaar voor die aardige persoon die ik vandaag in de winkel ontmoette of voor de mooie wandeling die ik vandaag heb gemaakt). Is er überhaupt plaats voor zulke lijstjes?
Antwoord: Jouw vraag weerspiegelt de twee manieren waarop dankbaarheid ervaren wordt: die van het ego en die van de Heilige Geest. De dankbaarheid waarnaar de Heilige Geest ons leidt wordt duidelijk beschreven in les 195, zoals je al aangeeft. Via de Cursus leren we dat wij geen lichaam zijn; wij zijn denkgeest, één met onze Vader en met elkaar. Hiervoor zijn we werkelijk dankbaar. Het ego, waarmee wij ons als lichaam identificeren, is ’dankbaar’ als aan zijn behoeften van speciaalheid tegemoet wordt gekomen, en wanneer het krijgt wat het wenst.
Wanneer we de vergissing begaan te geloven dat wij afzonderlijke lichamen zijn, afgesneden van onze ware Identiteit als denkgeest, dan is een diep doordrongen gevoel van leegte en gebrek onvermijdelijk. We zijn dan genoodzaakt te proberen de leegte die we voelen te vullen met relaties, dingen en ervaringen. Wanneer we die vinden zijn we ’dankbaar’, omdat ze aan onze behoefte lijken te voldoen. De dingen die je noemt vervullen, samen met alles waar we ‘dankbaar’ voor zijn, een behoefte die we voelen of beantwoorden aan een of andere verwachting over hoe wij vinden dat dingen moeten zijn. De bron van deze behoeften en verwachtingen is de keuze om naar het ego te luisteren en in het lichaam te geloven. Geloven dat iemand of iets buiten de denkgeest het gevoel van verlies en leegte, dat veroorzaakt wordt door geloof in het lichaam, zal genezen, dat is de vergissing. We gaan eindeloos achter deze uiterlijke oplossingen aan omdat ze onze werkelijke behoefte niet vervullen. Onze werkelijke behoefte is het aanvaarden van de waarheid waar de Heilige Geest ons naar toe leidt.
Dat wil niet zeggen dat we niet van de dingen moeten genieten waar we waarde aan hechten binnen de droom, noch dat we niet de dingen moeten zoeken die we nodig denken te hebben. Dat zijn de speciale relaties waarvan de Cursus zegt dat de Heilige Geest ze door middel van vergeving kan transformeren. Hierdoor hebben de speciale relaties niet langer de macht om ons onze vrede te ontnemen of ons gelukkig te maken. Dan zijn wij onszelf dankbaar omdat we niemand of niets buiten onze denkgeest met zo’n macht waarnemen. Om dezelfde reden zijn wij ook hen dankbaar. Aldus ervaren wij de werkelijke dankbaarheid waar de Cursus over spreekt, ongeacht wat er gebeurt of wat anderen al dan niet doen: “Wanneer jouw vergeving totaal is, zul jij totaal dankbaar zijn, want je zult zien dat alles recht op liefde heeft verdiend door liefdevol te zijn, precies zoals jouw Zelf” (WdI.195.8:6).
