Ik ken twee mensen die zich aangetrokken voelen tot Een cursus in wonderen maar veel moeite hebben met vooral zulke uitlatingen als: “woede is nooit gerechtvaardigd”. Ik leg uit dat dit niet betekent dat je niet boos mag worden of je schuldig voelen omdat je boos bent – blijkbaar weet Jezus dat we boos zijn en boos worden. En ik leg uit dat dit op metafysisch niveau geldt, omdat woede alleen projectie is, enzovoort. Maar nog steeds denken ze allebei dat deze uitspraak over woede ervoor zorgt dat de student zich schuldig en onvrij voelt. Kun je hier iets over zeggen?
Antwoord: In de Cursus staan veel uitspraken waar ego’s bezwaar tegen maken, ongeacht of de Cursus al dan niet het pad terug naar God voor iemand is. Vanuit het perspectief van de Cursus zijn deze meningsverschillen gewoon de zelfbeschermende verdedigingen van het ego tegen de waarheid. Als student van de Cursus hebben we allemaal onze eigen excuses om niet te aanvaarden of niet te doen wat Jezus ons vraagt, namelijk vergeven, dat wil zeggen kijken naar ons ego en al zijn oordelen en die vervolgens loslaten. Toch veroordeelt hij ons nooit voor onze weerstand.
Misschien moet je eerst voor jezelf inzien welk belang jij erbij hebt als anderen de Cursus begrijpen en aanvaarden. Dit is een prachtige afleiding om je aandacht weg te houden van je eigen vergevingsproces. Toch vormt eerlijk kijken naar het belang dat wij ergens bij hebben weer een kans om vergeving te beoefenen. Ons ego heeft liever dat wij ons erop richten anderen te overtuigen van de waarde van de Cursus, dan dat we haar principes in onze eigen denkgeest toepassen. Wij hoeven niemand anders te overtuigen van de waarheid of de juistheid van de Cursus. Als de Cursus ons pad is, dan is onze enige verantwoordelijkheid de Verzoening voor onszelf aanvaarden, zoals de Cursus ons herhaaldelijk in herinnering brengt: (bijvoorbeeld T5.V.7:8; H7.3:2-6; H22.1:10).
Met betrekking tot de specifieke kwestie van woede die je aan de orde stelt constateert Jezus eenvoudigweg een feit – woede kan alleen gerechtvaardigd zijn als zonde en schuld werkelijk zijn. Zonde en schuld zijn illusies van het egodenksysteem, waarvan het enige doel is ons te overtuigen van het bestaan van het ego. Daarom kan alles wat uit die illusies voortkomt nooit werkelijk zijn. Maar omdat wij onszelf en ons ego heel serieus nemen blijven we zeker woede ervaren – ontkennen dat we dat doen heeft geen enkel nut. Vanuit Jezus’ perspectief – buiten het egodenksysteem – is er eenvoudigweg geen werkelijke reden of rechtvaardiging voor het voelen van woede. Ons ego mag dan defensief volhouden dat achter zo’n uitspraak een oordeel schuilt, maar dat is helemaal niet Jezus’ intentie. Als we onderkennen dat, in de woorden van de Cursus, woede gelijkgesteld wordt aan aanval – als gedachten zijn ze beide hetzelfde (bijvoorbeeld T7.VIII.5:4; T30.VI.1:1,2; WdI.21.3) – dan is de uitspraak dat aanval nooit gerechtvaardigd is misschien gemakkelijker te herkennen en als waar te aanvaarden. Samengevat: Jezus zegt niet dat we niet boos moeten worden, maar alleen dat we het niet moeten rechtvaardigen wanneer we het wel worden.
