Onlangs had ik met veel probleemgebieden in projecten op mijn werk te maken. Deze legden ook een druk op mijn staf en op het verkooppersoneel. Tot mijn verrassing merk ik dat ik mij altijd herinner dat ‘ook dit voorbij zal gaan’, en doe ik alleen maar mijn uiterste best om ermee om te gaan. Met dit in gedachten kan ik problematische situaties zien zoals ze na afloop zijn, opgelost en vergeten. Evenzo herinner ik mijn staf eraan om vanuit hun juist gerichte denkgeest de problemen te bespreken en te behandelen en zich te wenden tot de juist gerichte denkgeest van het verkooppersoneel. Ik hoor hoe blij ze zijn met de door mij voorgestelde nieuwe benadering. Mijn vraag is: hoe kan ik problemen op deze manier blijven aanpakken, zonder me erg druk te maken en in het vertrouwen dat alles uiteindelijk goed komt? Hoe kan dit vertrouwen de basis voor mijn leven worden, zonder mankeren, en al mijn andere behoeften teniet doen? Hoe kan ik het de rest van mijn leven in dit klaslokaal verwezenlijken? Betekent het feit dat ik denk dat ik moeite zal hebben om dit gaande te houden dat ik nog steeds weinig vertrouwen heb? Of moet ik ‘problematische situaties’ zoals deze blijven tegenkomen, en denken dat ik werkelijke problemen moet oplossen?
Antwoord: Op veel plaatsen zinspeelt Een cursus in wonderen zelf erop, dat beheersing van de principes en de toepassing ervan, een proces is (bijvoorbeeld WdII.284; H14). Ons begrip van de leer van de Cursus vordert noodzakelijkerwijs via een reeks van niveaus, naarmate we een dieper gevoel ontwikkelen over de aard van vergeving, en over wie we werkelijk zijn, wat nauw aan elkaar verwant is. Deze voortgang naar diepere niveaus vordert naarmate we onjuiste concepten en overtuigingen over onszelf ongedaan maken door het beoefenen van vergeving op onverschillig welk niveau waarop we bereid zijn het te begrijpen en te accepteren.
Wees dus geduldig met jezelf. Hoe het proces zich op dit moment aan je voordoet kan heel anders zijn dan hoe het er op enig tijdstip in de toekomst voor je uitziet. Toch is het heel waardevol een stapje terug te blijven doen en je eigen oordeel over hoe dingen in het heden moeten zijn los te laten. En je kunt jezelf afvragen of er andere situaties zijn – misschien buiten de werksituatie – in je persoonlijk leven, waar je mogelijk de toepassing van deze principes achterwege laat. Want, wanneer Jezus ons eraan herinnert dat we ons eigen hoogste belang niet werkelijk kennen (WdI.24), betrekt hij dit op het hele leven dat we ervaren. Hij vraagt ons eenvoudig op het proces van vergeving te vertrouwen, en dit voor alle gebieden van ons leven te veralgemenen. De rest volgt vanzelf. Hij verheldert dit in de inleiding tot het Werkboek: “Jou wordt slechts gevraagd de ideeën toe te passen zoals je opgedragen wordt. Er wordt je helemaal niet gevraagd ze te beoordelen. Er wordt je alleen gevraagd ze te gebruiken. Juist het gebruik ervan zal ze betekenis voor je laten krijgen en je tonen dat ze waar zijn .... Maar sta jezelf niet toe uitzonderingen te maken in de toepassing van de ideeën … en – wat je reacties op de ideeën ook mogen zijn – gebruik ze. Meer wordt er niet gevraagd” (WdI.In.8:3-6; 9:4-5). Dit kan worden toegepast op het vergevingsproces wat tenslotte datgene is wat de lessen ons trachten te leren.
