Zou zoiets als wiskunde een taal van God zijn, of zou het een schijnbaar foutloze schepping van het ego zijn om te bewijzen dat de wereld en alles erin inderdaad een zinnige en samenhangende structuur heeft en dus werkelijk is?
Antwoord: De werkelijkheid zoals die in Een cursus in wonderen wordt voorgesteld is een non-dualistische, volmaakte Eenheid; alles wat tot de vorm behoort, kan dus niet van God zijn. De ‘schoonheid’ van wiskunde kan inderdaad gebruikt worden als een herinnering aan de schoonheid van de eenheid, maar als een taal van de hoeveelheid, kan wiskunde alleen maar van het ego afkomstig zijn. Het begrip ‘samenhang’ houdt bij voorbeeld dualiteit in: delen die aan elkaar hangen. De taal van God kan nooit begrepen worden door een denkgeest die gelooft dat hij geïndividualiseerd is, wat Jezus ons in zijn Cursus herhaaldelijk zegt, het meest duidelijk en uitvoerig in Hoofdstuk 25 en Les 169: “…want zolang jij denkt dat een deel van jou afgescheiden is, heeft het denkbeeld van een Eenheid die als Eén verbonden is, geen betekenis” (T25.I.7:1); “We zeggen: ‘God is’, en doen er dan het zwijgen toe, want in die wetenschap verliezen woorden hun betekenis” (WdI.169.5:4).
