Ik begrijp dat we de beslissing hebben genomen om te vergeten. Mijn vraag is: waarom hebben we een toestand verworpen waarin we duidelijk van innerlijke vrede genoten, om binnen te treden in tijd en ruimte? Wie met een juist gericht denken zou zich ontevreden kunnen voelen over de oorspronkelijke innerlijke vrede?
Antwoord: Niemand met een juist gericht denken zou ervoor kiezen te vergeten wie hij is, en daarom doet iemand met een juist gericht denken dat ook niet. Jouw vraag wordt veelvuldig gesteld. Het is eigenlijk een vaststelling die neergezet wordt in de vorm van een vraag. Want de vraag impliceert dat de afscheiding inderdaad werkelijk plaatsvond, en dat tijd en ruimte inderdaad bestaan. Een cursus in wonderen biedt het ultieme antwoord dat “…de afscheiding nooit heeft plaatsgevonden" (T6.II.10:7). Jezus zegt dat we onze ware Identiteit als Gods onschuldige Zoon niet kunnen vergeten, maar dat we de macht van onze denkgeest wel kunnen misgebruiken door voor afscheiding te kiezen en te geloven in de illusie van een afgescheiden identiteit. Het zeer belangrijk principe dat hier werkzaam is, is de macht van de denkgeest om te kiezen. De keuze is altijd tussen waarheid en illusie, wat werkelijk is en wat niet. Aangezien er geen vervanging voor God is, en geen alternatief voor de werkelijkheid, is kiezen om niet in de waarheid te geloven in wezen niets kiezen. De overtuiging dat het toch iets is resulteert echter in schuld, omdat we God en Zijn Zoon uit het bewustzijn hebben gewist en hen hebben vervangen door een gefantaseerd egozelf. De gevolgen hiervan zijn alle verwoestende, pijnlijke ervaringen van het ‘leven’ in het lichaam en in de wereld, die ons ertoe brengen ons af te vragen hoe en waarom we hier gekomen zijn. Omdat Jezus weet dat we in onze identiteit als lichaam geloven, biedt hij een uitleg die we kunnen begrijpen en waarmee we kunnen werken: we geloven dat we lichamen in de wereld zijn, omdat dit is wat we willen geloven.
Het ‘oorspronkelijke’ moment van de afscheiding, die in het verleden lijkt te hebben plaatsgevonden, is eigenlijk een voortdurende keuze voor afscheiding die overduidelijk tot uiting komt in de dagelijkse ervaringen van ons leven. Aanwijzingen hiervoor zijn om te zien met hoeveel energie wij onze zelfzuchtige belangen najagen, ten koste van de belangen van anderen. En denk ook maar eens aan onze enorme toewijding om ons gelijk te halen. Om een vaak geciteerde uitspraak van de tekst te parafraseren: wij willen liever gelijk hebben dan in vrede zijn (T29.VII.1:9). Dit is wat ons motiveert, hier en nu, om ons kleine zelf en nietige leventje boven God te verkiezen.
De Cursus heeft als belangrijke doel om ons te onderwijzen dat wij een denkgeest hebben die de macht heeft om te kiezen, en daarmee is de Cursus zelf het antwoord op je vraag. Onze hoop ligt in het volgen van de duidelijke en rechtstreekse uitnodiging van Jezus: "Mijn broeder, kies opnieuw" (T31.VIII.3:2).
Meer informatie over dit onderwerp vind je bij V#010.
