Ik ben benieuwd naar profetieën en hun verband met onze ‘tijd’ hier – die om het zo te zeggen een ‘terugblik’ is op het hele, reeds voorbije verhaal. Zowel de Tibetaanse als de Hopi/Navajo profetieën hebben al 3000 jaar parallel met elkaar gelopen, en eindigen ‘binnenkort’ [Deze vraag kwam kort voor 2012 binnen]. Aangezien ‘de tijd’ al over is, kan er dan wel een verbinding zijn? Zijn profetieën een indicatie voor een goed geheugen?
Antwoord: Laten we eerst eens het fenomeen van de bovennatuurlijke krachten beschouwen zoals dat in Een cursus in wonderen aan bod komt. In antwoord op de vraag “Zijn ‘bovennatuurlijke’ krachten wenselijk?” legt Jezus uit dat zij van waarde kunnen zijn om aan te tonen dat “Communicatie […] niet beperkt [is] tot het kleine scala kanalen dat de wereld waarneemt”; doch uiteindelijk “[is] de enige overweging die telt […] hoe ze worden benut. [… Opdat] het ego wordt versterkt [of] in dienst van de Heilige Geest [als] belangrijk kanaal voor hoop en genezing.” (H25.2:2; 3:4; 6:5-6)
Profetieën kunnen dus verband houden met het overstijgen van de beperkingen die de meeste mensen hebben bij het lezen van het ‘draaiboek’ – om een van de metaforen van de Cursus te gebruiken voor de spanwijdte van het bestaan van het ego, dat neerkomt op elke denkbare vorm van afscheiding. Als onderdeel van zijn strategie om heelheid te fragmenteren, te versplinteren, te verdelen en steeds opnieuw onder te verdelen (T18.I.4), brengt het ego lineaire tijd voort, zodat die ene substitutie voor heelheid in onze denkgeest verschijnt als tijdsgewrichten, tijdperken, tijdrekeningen en zelfs parallelle universa, waarover fysici nu al een aantal decennia speculeren. (overigens staat er niets in de theorie van de Cursus dat de mogelijkheid uitsluit dat er parallelle universa zijn.)
Wanneer wij (als denkgeest die beslissingen neemt) ons met het ego vereenzelvigen, nemen we de tijd automatisch als lineair waar, alsof hij in één richting gaat. Maar zo zit het niet echt; en ergens in onze denkgeest weten we dat. We behouden altijd het vermogen deze willekeurige beperking te negeren en een aantal verschillende delen van het draaiboek tegelijkertijd te zien. Ons leven vertegenwoordigt de keuze van de denkgeest om geselecteerde gedeelten van dit draaiboek te beoordelen. En aangezien dit draaiboek in zijn geheel is geschreven en tijd niet-lineair is, is profetie slechts het opheffen van deze beperkingen op het ‘zien’ die wij hebben gekozen als deel van onze overeenkomst met het ego om dit draaiboek te vergeten, en daarmee de werkelijke aard van de wereld van tijd en ruimte. Deze opheffing van beperkingen betekent niet noodzakelijkerwijs dat iemand het ego heeft overstegen, en het is niet per se een spirituele gebeurtenis. Het kan eenvoudigweg zijn dat de ‘profeet’ de tijd als holografisch in plaats van lineair bekijkt – waartoe wij allen in staat zijn. (Een populair gezegde is dat tijd een complot is om alles ervan te weerhouden in één keer te gebeuren!) Het is gewoon zo moeilijk voor ons om niet-lineariteit voor te stellen, om van tijdloosheid nog maar niet te spreken. Maar dat is enkel zo omdat dan het fundament van ons bestaan als individu bedreigd zou worden.
Uiteindelijk zijn alle problemen van deze aard van nature illusoir aangezien lineaire tijd van nature illusoir is, ondanks onze ervaringen van het tegendeel. De wereld van tijd en ruimte wordt volledig geregeerd door de denkgeest en zijn keuze de tijd te gebruiken om de waarheid te verbergen of om dat verbergen te ontkennen en dan de tijd geheel te overstijgen. De denkgeest is altijd buiten tijd en ruimte, maar hij kan zichzelf ervan overtuigen dat hij dat niet is. In dezelfde geest zegt Jezus ons: “Jij bent niet ziek en jij kunt niet sterven. Maar je kunt jezelf wel verwarren met zaken die dat wel doen.” (T10.V.8:3-4) Dat we nú in vrede kunnen zijn en dat vergeving het middel is om alles te verwijderen dat ons in vrede zijn in de weg staat, is het enige dat we zeker weten.
Voor verdere studie over tijd verwijzen we naar de audio- of videotape “The Time Machine” en naar het boek van Kenneth “A Vast Illusion: Time and A Course in Miracles” [noot: dit boek is niet in het Nederlands vertaald];
V#167 bespreekt ook relevante aspecten van deze kwestie.
