Op de tapes Form vs. Content: Sex and Money stel je dat wanneer we problemen met geld hebben – gebrek eraan of een obsessie ervoor – er dan meestal iemand in ons verleden is die vergeving nodig heeft. Dat brengt me in verwarring omdat ik dacht dat we altijd in het heden handelden en niet in het verleden. Hoe vergeven we het verleden? Geven we het simpelweg over aan de Heilige Geest en laten we genezing plaatsvinden en laten we daarmee alle gehechtheid aan het verleden, elke boosheid en wrok los?
Antwoord: We denken bijna altijd dat onze problemen, aangelegenheden en omstandigheden door iemand of iets buiten onszelf veroorzaakt worden – iets wat in het verleden plaatsvond, of dat nu tien minuten of tien jaar geleden is, of aan het begin van de tijd. “Ik ben het ding dat jij van mij gemaakt hebt, en als je naar mij kijkt, ben jij veroordeeld, op grond van wat ik ben.” (T31.V.5:3) Dat is de titelsong van ons als ego, ook al zit het misschien niet in ons bewustzijn. Dus een beetje graven onder de oppervlakte onthult vaak de boosdoener – degene die wij van onze huidige benarde situatie de schuld geven. Voorbeelden te over van mensen die geloven dat zij rijkdom niet waard zijn; en dat zelfbeeld houdt gewoonlijk verband met een ouder of een ander iemand die in hun leven vormende invloed had – school, kerk/tempel, etc. Een obsessieve behoefte fortuin te vergaren staat symbool voor iets anders – het zou een manier van omgaan kunnen zijn met een kwellend, pijnlijk gevoel van spirituele of psychologische armoede, dat – nogmaals – ongetwijfeld geweten wordt aan een of andere figuur uit het verleden.
Als iemand in je gedachten schiet als je over geldkwesties denkt, dan is alles wat je hoeft te doen hulp vragen om te onderkennen dat je je eigen schuld op deze persoon hebt geprojecteerd en hem/haar valselijk beschuldigt de oorzaak van jouw huidige problemen te zijn. Als er sprake is van een verwijt, dan is de relatie in je denkgeest springlevend, zelfs als het naar buiten toe een zaak uit het verleden lijkt te zijn. Dat is alles waarop Jezus doelt wanneer hij ons over relaties onderwijst – het gaat altijd over wat er in onze denkgeest gaande is, niet over wat er tussen twee lichamen schijnt te gebeuren. Het ego gebruikt het verleden om ons gevoel van slachtofferschap te versterken – hoe kunnen we veranderen wat al voorbij is? Jezus corrigeert dit door ons te onderwijzen dat tijd slechts deel uitmaakt van de strategie van het ego om onszelf en ons vermogen tot vergeven te beperken. Zowel beschuldiging (het projecteren van onze schuld) als vergeving zijn louter een activiteit of dynamiek in onze denkgeest, en daarom is tijd irrelevant. Ook het lichaam is eenvoudigweg een door het ego opgetrokken rookgordijn om een eenvoudig en helder proces te dwarsbomen en te bemoeilijken.
Het niet noodzakelijk om personen in het verleden aan te wijzen die wij voor onze huidige omstandigheden verantwoordelijk houden. Het kan nuttig zijn, maar dat inzicht alleen is geen vergeving. Het volstaat aan te nemen dat we iemand de schuld geven, en dat diezelfde schuld geprojecteerd wordt op iemand die op dit moment in ons leven is; dus als we in staat zouden zijn die persoon in het heden volledig te vergeven, dan zou ieder ander jegens wie we grieven hebben gehad eveneens vergeven worden.
Ten slotte is het belangrijk op te merken dat dit alles niet over geld gaat, maar over problemen en kwesties met geld. Iemand kan volkomen in vrede zijn met weinig of geen geld, of met miljarden euro’s. De vrede van God, onze natuurlijke erfenis, hangt niet af van onze financiële status, of van iets anders dat met de wereld of het lichaam te maken heeft.
