Zijn drugs zoals marihuana niets meer dan neutrale miscreaties van het ego, die ik nu voor een heilig doel kan gebruiken? Of is dit de zoveelste egovalstrik om me te laten ‘denken’ dat ik een dieper begrip van Een cursus in wonderen krijg als ik marihuana rook? Want daar lijkt het op. Zijn de gevolgen van drugs allemaal in je denkgeest, en zo ja: welke denkgeest? Of zijn ze allemaal in het brein? Wat gebeurt er wanneer we ons brein met een vorm van magie veranderen? Ik stel het inzicht dat ik bij dit speciale middel ‘schijn’ te hebben bijzonder op prijs, maar ik ben niet enthousiast over het idee dat ik magie gebruik om dit inzicht te krijgen, vooral in een land waar deze vorm van magie illegaal is. Waar ‘ga ik naartoe’, en hoe kan ik daar zonder magie komen?
Antwoord: Je kunt je dilemma vereenvoudigen door je de denkgeest voor te stellen als een marionettenspeler, en het brein als de marionet. Een marionet doet, en kan alleen maar doen, wat de marionettenspeler hem laat doen. Hij heeft geen mogelijkheid om vanuit zichzelf te handelen of reageren. Op dezelfde manier is een computer beperkt tot dat waarvoor hij geprogrammeerd is. De Cursus leert dat de hersenen (als deel van het lichaam) alleen doen wat hen door de denkgeest wordt opgedragen. Bovendien is het hele lichaam niet meer dan een projectie van de denkgeest, en verlaat nooit zijn bron als een idee in de denkgeest. En dit ondanks onze ervaring dat ons lichaam een eigen leven lijkt te leiden. Dat is voor ons bijzonder moeilijk te begrijpen, en nog moeilijker te aanvaarden. Maar wanneer je het volledige denksysteem van het ego en de dynamiek ervan begrijpt, wordt het veel aannemelijker. Bedenk dat het ego nooit wil dat we weer in contact komen met onze identiteit als keuzemakende denkgeest buiten ruimte en tijd. Daarom heeft het een uitgebreid verdedigingssysteem opgebouwd dat voortdurend ons geloof versterkt dat we autonome fysieke organismen zijn die beïnvloed worden door krachten buiten ons. We zijn niet langer in contact met onszelf als keuzemakende denkgeest; daarom heeft Jezus zoveel oefeningen in zijn werkboek opgenomen die bedoeld zijn om ons te trainen dat gewaarzijn van onszelf weer te herwinnen.
Als je onder invloed bent van drugs of een andere substantie van buitenaf, komt dat dus alleen maar omdat je denkgeest ervoor gekozen heeft zich van zijn identiteit als denkgeest los te maken, en in plaats daarvan te geloven dat hij een complex van lichaam en hersenen is in een stoffelijk heelal dat geregeerd wordt de wetten van de fysica, chemie, enz. “Speciale middelen lijken hem te helpen, maar ze geven slechts vorm aan zijn eigen keuze. Hij kiest ze om zijn verlangens in een tastbare vorm te gieten. En dat is precies wat ze doen, en anders niets” (H5.II.2:8-10). Deze leerzame uitspraak komt uit een paragraaf in het Handboek over ziekte en genezing, maar kan net zo goed op jouw situatie worden toegepast. Misschien is het goed de hele paragraaf lezen. Waar Jezus hier, en ook op andere plaatsen, in zijn onderricht op wijst, is dat we voortdurend de juiste volgorde van oorzaak en gevolg omdraaien. Dat betekent dat we denken dat de oorzaak van onze ervaring iets van de wereld of het lichaam is, terwijl het precies het tegenovergestelde is. Alle lichamelijke toestanden en condities zijn het gevolg van een in onze denkgeest genomen beslissing (de oorzaak) om die ervaring te hebben. (Het doel is de sleutel om dit te begrijpen – de beslissing van de denkgeest om zijn geloof in afscheiding te versterken, of ongedaan te maken.) Door te doen wat Jezus in het Tekstboek en het Werkboek van ons vraagt, kunnen we oorzaak en gevolg dan ook geleidelijk weer in hun juiste volgorde terugzetten, en bijgevolg steeds minder behoefte aan magie hebben. Naarmate we het van binnenuit ervaren, zullen we niet zo hard hoeven te werken om de Cursus te begrijpen en in praktijk te brengen.
In de vragen V#124 en V#246 vind je wellicht nog aanvullende opheldering hierover.
