Jarenlang heb ik mijn jaloezie ontkend. Onlangs werd ik me ervan bewust dat ik niet erg ver met Een cursus in wonderen zal komen als ik hier niet naar kijk. Ik heb geprobeerd God om vergeving te vragen, maar wanneer ik om vergeving vraag, spreekt mijn ego en niet mijn ware zelf, wie dat ook moge wezen. Mijn ego sust me met een vals gevoel van veiligheid, door te zeggen dat ik niets aan de jaloezie hoef te doen. Kun je me helpen de Cursus hierop toe te passen?
Antwoord: Jaloezie wordt op dezelfde manier aangepakt als iedere andere emotie. De eerste stap, die je al genomen hebt, is erkennen dat het er is. De tweede stap is in te zien dat jaloezie niet het echte probleem is. Zoals Jezus ons in het Werkboek zegt, “Ik voel nooit onvrede om de reden die ik denk” (WdI.5). En hij gaat verder: “Dit idee… kan gebruikt worden bij elke persoon, situatie of gebeurtenis waarvan jij denkt dat die jou pijn bezorgt. Pas het uitdrukkelijk toe op alles waarvan jij gelooft dat het de oorzaak van je onvrede is, en gebruik daarbij de omschrijving van het gevoel in een bewoording die je juist lijkt. De onvrede kan zich voordoen als angst, bezorgdheid, depressiviteit, verontrusting, kwaadheid, haat, jaloezie, en nog talloze andere vormen, die je allemaal als verschillend zult waarnemen. Dit is niet waar. Maar tot je geleerd hebt dat de vorm er niet toe doet, is elke vorm geschikt als onderwerp van de oefeningen van de dag. Hetzelfde idee op elke vorm afzonderlijk toepassen is de eerste stap naar de uiteindelijke erkenning dat ze allemaal hetzelfde zijn” (WdI.5:1, cursief toegevoegd).
En wáár voelen we dan onvrede over, als het niet datgene is wat wij denken dat het probleem? We geloven onbewust dat we de liefde hebben aangevallen door ons ervan af te scheiden. En die aanval kwam voort uit onze jaloezie, omdat we geloofden dat God had wat ons ontbrak, en dat Hij dat ons onthield. De schuld over onze aanval is zo ondraaglijk dat we een hele wereld moesten verzinnen om deze schuld voor onszelf te verbergen. De complexiteit van de wereld, met al zijn verschillende soorten problemen en bijbehorende emoties, neemt ons volkomen in beslag en zorgt ervoor dat we nooit meer terug kunnen naar de eenvoud van het probleem: het geloof in afscheiding. Hoewel je niet aangeeft welke specifieke vorm jouw jaloezie heeft, is het altijd een uitdrukking van de gedachte dat iemand anders iets heeft wat wij willen hebben, of dat iemand iets van ons wil afpakken. Ongeacht de specifieke uitdrukking, gaat het altijd simpelweg om de gedachte van afscheiding in een vermomde vorm, waarbij de verantwoordelijkheid voor de gevolgen van die gedachte buiten onszelf worden geprojecteerd.
En dus is het goed de gevoelens van jaloezie te erkennen en daarbij te zien waar ze voor staan en hoe ze het gevoel van ontbering en tekort in onze denkgeest levend houden, inclusief de pijnlijke prijs die we hiervoor betalen. En natuurlijk dient jaloezie het egodoel: de verantwoordelijkheid voor ons tekort buiten onszelf zien. Het probleem van jaloezie wordt dan ook aangepakt door opnieuw de verantwoordelijkheid voor onze gevoelens van angst en tekort te nemen - binnen onze denkgeest, waar het Antwoord is. Alleen dan zullen we inzien dat de liefde die we vanuit onze jaloezie probeerden te krijgen en behouden, altijd al de onze was, zonder enige noodzaak deze na te jagen of te verdedigen.
