Het is in deze wereld zo dat hoe meer de pijn, de angst, de schuld, het wantrouwen, enzovoort in iemands jeugd werd versterkt, hoe minder psychologisch gezond die persoon is als volwassene. En hoe meer hij dat wat Jezus in de Cursus onderwijst dan vervormt, of erger nog, negeert. Maar het is ook zo dat er geen hiërarchie in illusies bestaat, wonderen geen rangorde naar moeilijkheid kennen, en het wonder geen onderscheid maakt in gradaties van verkeerde waarneming. Wat ik gedurende 23 jaar met andere Cursusstudenten heb ervaren, heeft me ertoe gebracht de psychologische gezondheid in de droom waarde te geven. Maar toch wil ik deze waarde, waaraan ik nog altijd vasthoud, graag in twijfel trekken. Kunt u me helpen meer duidelijkheid te krijgen?
Antwoord: We komen gemakkelijk in de verleiding onze eigen moeilijkheden en die van anderen in het heden te zien als resultaat van ervaringen uit het verleden. Toch begrijpen we van niets waartoe het dient (WdI.25) en zijn we niet in staat te oordelen of iets al dan niet behulpzaam is (H10.3), of hoeveel vooruitgang elk van ons boekt langs ons spirituele pad (T18.V.1). Het enige wat nodig is om elk vermeend probleem op te lossen is nu beschikbaar, in het heilig ogenblik, wanneer we inzien dat onze belangen niet gescheiden zijn van die van onze broeders. “Zelfs op het niveau van de meest terloopse ontmoeting is het mogelijk dat twee mensen hun afzonderlijke belangen uit het oog verliezen, al was het maar voor een moment. Dat moment zal volstaan. De verlossing is gekomen” (H3.2:6-8). Ons ego heeft ons geleerd waarde te geven aan psychologische gezondheid, maar die is uiteindelijk van geen belang voor de beslissing ons in het heden met elkaar te verbinden.
