Ik begrijp dat we de wereld buiten ons hebben gemaakt om werkelijk te lijken, maar dat dit op een vergissing gebaseerd is. Een cursus in wonderen zegt ook dat we, telkens wanneer zich een probleem voordoet, niet naar het probleem zelf kijken (waardoor het ‘werkelijker’ wordt). In plaats daarvan kijken we naar binnen. Het is hetzelfde als zeggen dat, als wereldse dingen (verplichtingen inbegrepen) allemaal onwerkelijk zijn, we die eenvoudig kunnen ‘laten vallen’ of ‘loslaten’ (aan God laten). Het is hetzelfde als zeggen: vergeet die belastingen, of rekeningen, of de hele wereld, want ze zijn niet werkelijk. In de Cursus leert Jezus ons echter, of vermeldt hij in ieder geval, hoe je zonder oordeel (naar buiten of naar binnen) dient te kijken (omdat er niets te oordelen valt). Wil je alsjeblieft jouw leiding met ons delen om dit waanidee te verhelderen.
Antwoord: Een cursus in wonderen is een spiritueel pad dat ontworpen is als een leerprogramma. In deze context worden de wereld en alle omstandigheden van ons leven het klaslokaal om de principes van de Cursus te leren en toe te passen. Alles in ons leven is daarom heel belangrijk voor ons leerproces, en het is niet de bedoeling dat we dat zomaar ‘laten vallen’. Het is bedoeld om onderzocht, opnieuw geïnterpreteerd en getransformeerd te worden.
Hoewel de wereld in waarheid een illusie is (W155.2:1), is ze heel werkelijk voor hen die zichzelf als afgescheiden van God zien, en dat geldt voor de meesten van ons. Om de principes van de Cursus in ons leven toe te passen, is het belangrijk om de niveaus van onderwijs niet te verwarren. De Cursus vraagt ons niet om te stoppen met het doen van de dingen die we als lichaam in de wereld doen. Dit is geen cursus in gedrag – het is een Cursus in het trainen van onze denkgeest. Een cursus in wonderen richt zich tot de denkgeest en houdt zich alleen bezig met de inhoud van de denkgeest. Omgaan met een vermeend probleem in de wereld maakt de vergissing niet tot werkelijkheid. Het geloof dat het vermeende probleem de oorzaak is van onze onvrede en een effect heeft op de waarheid van wie we zijn, is wat de vergissing werkelijk maakt in ons bewustzijn, hoewel niet in waarheid.
Wanneer de Cursus ons vraagt om naar binnen te kijken, bedoelt hij niet dat we het probleem zoals het in de wereld wordt waargenomen, moeten negeren of er geen acht op moeten slaan. In feite zegt hij ons dat we moeten kijken naar wat we hebben gemaakt: “Niemand kan ontsnappen aan illusies tenzij hij ernaar kijkt, want door er niet naar te kijken worden ze beschermd. Het is niet nodig voor illusies terug te deinzen, want ze kunnen niet gevaarlijk zijn. … De ‘dynamiek’ van het ego zal een tijd onze les zijn, want we moeten hier eerst naar kijken om erdoorheen te kunnen zien, aangezien jij het werkelijkheid hebt verleend. We zullen deze dwaling samen in stilte ongedaan maken, en vervolgens naar de waarheid kijken die erachter ligt.” (T11.V.1:1-2, 5-6; cursivering toegevoegd). De eerste stappen om het onderricht van de Cursus toe te passen, omvatten dus het zien van het probleem zoals wij dat in de wereld hebben gemaakt, het aanpakken ervan op een normale manier (dat wil zeggen, door belastingen en rekeningen te betalen), terwijl we leren inzien dat het probleem is gemaakt als een rookgordijn voor het echte probleem, namelijk de keuze in de denkgeest om de gedachte van afscheiding serieus te nemen. Inzien wat het doel is dat het ego aan de problemen van de wereld toekent, is wat de Cursus bedoelt met ‘naar binnen kijken’. Aangezien we geloven dat de wereld met zijn rekeningen en belastingen werkelijk is, hebben we wel degelijk oordelen die erkend moeten worden omdat ze onze verborgen overtuigingen over schaarste, slachtofferschap, enzovoort onthullen. Dit maakt deel uit van het proces van naar binnen kijken. De wereld en onze gevoelens tonen ons de ‘duistere geheimen’ (T22.VI.9:5) die onze denkgeest bevat. Ze kunnen niet worden verdreven als we ons er niet bewust van zijn.
Op dezelfde manier kan het geloof in het lichaam niet ongedaan worden gemaakt door het te ontkennen en vervolgens de specifieke condities van het leven in een lichaam te negeren. Het niet betalen van rekeningen of belastingen veroorzaakt beslist een lawine van andere problemen. Door de verergerde situatie wordt het rookgordijn van het ego versterkt en dat maakt genezing niet gemakkelijker. Alleen wanneer het werkelijke probleem – het geloof in de afscheiding – wordt onderkend, kunnen we ons tot de Heilige Geest in onze denkgeest wenden om de werkelijke oplossing te zoeken – het ongedaan maken van het geloof in afscheiding door vergeving. Als dit eenmaal is volbracht, zijn we er klaar voor om te geloven dat de wereld met al haar ‘problemen’ niet werkelijk is, en gaan we eraan voorbij naar de waarheid.
