Ik ben sinds 1982 student van Een cursus in wonderen. Ik heb al met slapeloosheid te maken sinds ongeveer 18 jaar. Ik heb les 136 “Ziekte is een verdediging tegen de waarheid”, gelezen en herlezen. Ik heb nog veel meer informatie in de vorm van uittreksels en Ken Wapnicks audiocassettes. Ik ben me ervan bewust dat het ego dit doet om me uit evenwicht te houden en me voortdurend met het lichaam geïdentificeerd te houden, door het heel, héél werkelijk te maken. Ik word erg vroeg wakker en lig daar maar en probeer de negatieve gedachten die opkomen te stoppen. Ik vraag de Heilige Geest om alles ongedaan te maken wat ik gedaan heb om dit te veroorzaken. Ik vraag Jezus om mijn hand te pakken en me te helpen. Maar het eindigt er altijd mee dat ik het eens ben met het ego, en zó kwaad word dat het mijn leven alleen maar moeilijker maakt. Het houdt me zo uitgeput dat het moeilijk wordt me te herinneren naar de zachte stille stem te luisteren. Was het maar een luide, bulderende stem.
Antwoord: Je vermeldt niet of je al dan niet maatregelen neemt om je op het vlak van de vorm te laten helpen met je slapeloosheid. Dit is uiteraard de plaats om het genezingsproces te beginnen, omdat we geloven dat we een lichaam zijn en, zoals je zegt: door het werkelijk te maken nemen we het lichaam heel serieus. Je kunt trouw zijn aan het Cursusproces waarbij je herkent dat het ego aan het werk is, en toch willekeurig welke remedie gebruiken die je kan helpen de kwaal te behandelen. Zoals met zoveel van onze problemen, houdt het ego ons bezig. Zoals je aangeeft, dient de slapeloosheid het ego op verschillende manieren – als een eerste afleiding, als een manier om conflict te veroorzaken, en als een geweldige manier om ‘de zachte stille stem’ te overstemmen, om maar te zwijgen over het schuldgevoel omdat je zo hevig met het ego bezig geweest bent in het hele proces. Ja, het is een uitputtende toestand, die de effecten van de slapeloosheid zeker verergert.
Heb je geprobeerd naar je ECIW cassettes te luisteren? Als ze je niet in slaap laten vallen, dan zou dit een nuttige manier zijn om de tijd door te brengen die je tóch wakker bent, en zo verijdel bovendien het egodoel van afleiding en conflict. Als je, door deze kleine bereidheid de boodschap van de Cursus in de vroege ochtenduren te horen, niet langer geïnteresseerd bent in pogingen om in slaap te komen, dan zal het ego het misschien opgeven slapeloosheid als een wapen te gebruiken. Het is een bijzonder vernuftig wapen aangezien Een cursus in wonderen ons onderwijst hoe uit de droom te ontwaken, en het ego juist het ‘gebrek aan slaap’ als een aanvalswapen kiest.
In het arsenaal van het ego wordt slapeloosheid de veroorzaker van slachtofferschap. Het is de gebruikelijke egostrategie om het lichaam op deze manier te gebruiken. Die strategie is bedacht om gevoelens van slachtofferschap teweeg te brengen, schijnbaar gescheiden van de denkgeest. De Cursus daarentegen zegt je dat het probleem zijn oorsprong heeft in de denkgeest die ervoor kiest zich te identificeren met de ego wereld van afscheiding en speciaalheid. Dit ging vooraf aan de slapeloosheid en de daaruit voortvloeiende boosheid. Hoewel magie werkt om het probleem ín de droom van vorm te brengen, werkt die niet om de correctie tot stand te brengen. De Heilige Geest vertrouwt op onze bereidwilligheid de verantwoordelijkheid voor deze keuze voor identificatie met het ego te nemen, om de vergissing ongedaan te kunnen maken. De negatieve gedachten die je noemt zullen niet verdwijnen als je niet bereid bent deze verantwoordelijkheid te nemen. Vaak neemt eerlijk erkennen: ‘Ik bevind mij in deze situatie (slapeloosheid, of wat dan ook), want ik wil een boos slachtoffer zijn’ al iets van het venijn weg. Het verheldert tenminste iets van de warboel in onze verwarde denkgeest, en baant de weg voor het begin van herstel.
Je er schuldig over voelen zal de spelletjes van het ego alleen maar voeden. Wat de Cursus adviseert met het oog op de wetten van chaos is ook van toepassing op het egodoel aangaande jouw slapeloosheid, zoals op al zijn doelen: “Laten we ze daarom eens rustig bekijken, opdat we aan ze voorbij kunnen zien door te begrijpen wat ze zijn [ego leugens die geen werkelijk effect hebben], niet wat ze zeggen [dat de afscheiding en het lichaam werkelijkheid zijn]” (T23:II.1:4). ‘Rustig’ is hier een heel belangrijk woord: het betekent kijken zonder oordeel, zonder extra schuld aan het vuur van het ego toe te voegen. Dit proces van eerlijk kijken is hoe we ontwaken tot de waarheid die de Cursus ons onderwijst, en in dit ontwaken vinden we onze rust: “Rust komt niet uit slapen maar uit waken voort” (T5.II.10:4).
