Ik bestudeer Een cursus in wonderen nu iets langer dan een jaar. Ik zou je inzichten met betrekking tot het volgende zeer op prijs stellen. Doordat ik arbeidsongeschikt ben geraakt en niet meer kan werken, lijd ik ernstige financiële verliezen. Ik ben financieel gezien helemaal op mezelf aangewezen. Ik heb het gevoel dat mijn bereidheid tot verzoening groot is en ook dat ik volledig bereid ben verantwoordelijkheid te nemen voor wat ik ervaar. Het is duidelijk dat ik voor het ongedaan maken van de extreme schuld en afscheiding die ik kennelijk voel, de hulp van de Heilige Geest nodig heb. Maar hoeveel ik hierin ook om hulp vraag, ik zie noch ervaar ook maar een schijntje verandering in mijn beleving. Ik voel geen enkele vrede in mijn gedachten, alleen groeiende angst naarmate mijn spaargeld slinkt. Het ziet ernaar uit dat ik in mijn aardse bestaan uiteindelijk dakloos word. Ik weet niet hoe ik hier ‘bovenuit kan rijzen’. Ik weet niet hoe ik vrede kan voelen terwijl ik de hulp van de Heilige Geest niet ervaar. Ik begrijp dat mijn ego vecht tegen de keuze om de Heilige Geest te volgen, maar op welk punt neemt de Heilige Geest het over en bezorgt Hij me daadwerkelijk de ervaring van vrede? Ik dacht dat Jezus dit in de Cursus belooft.
Antwoord: Om te beginnen is het volkomen in overeenstemming met de Cursus om alles te doen wat binnen je mogelijkheden ligt om een vorm van financiële ondersteuning te krijgen en hulp te krijgen bij het vinden van een plek om te wonen als het noodzakelijk wordt te verhuizen. En het is ook heel normaal om bang te zijn bij het zien slinken van je spaargeld en het vooruitzicht je huis te verliezen. Dit is een moeilijke les. Maar om opnieuw vrede in je denkgeest te brengen – het doel van de Cursus – ga je in de goede richting door niemand anders de schuld te geven van jouw omstandigheden, wat niet gemakkelijk is. Hopelijk geef je ook jezelf niet de schuld. We zijn meestal eerst geneigd de schuld van onze omstandigheden op anderen af te schuiven, of op het ’systeem’ of zelfs op God. En als we dat niet doen, nemen we het gewoonlijk onszelf kwalijk. Maar toch zijn we altijd geneigd iemand anders verantwoordelijk te houden, zelfs wanneer we onszelf de schuld geven. Dus voorbij het beschuldigen komen is een belangrijke stap.
De volgende belangrijke stap – en helemaal geen gemakkelijke – is om alle eisen aan de uitkomst los te laten: dat de enig aanvaardbare uitkomst zou zijn dat je een middel van bestaan vindt en je huis niet verliest. Je smeekbeden aan de Heilige Geest lijken in die richting te wijzen, en je vrede lijkt afhankelijk te zijn van die uitkomst. Bijna iedereen zou in deze omstandigheden zo reageren. Maar dat veronderstelt wel dat deze oplossing het beste voor jou zou zijn. In termen van de wereld zou dat inderdaad zo lijken. Toch kun je op geen enkele manier weten wat jouw spirituele pad is, en wat jou op dat niveau het meest zou helpen. Misschien – maar misschien ook niet – zijn deze extreme omstandigheden het middel dat jij (een keuzemakende denkgeest buiten tijd en ruimte) hebt gekozen om de les te leren dat niets de vrede van God echt van jou kan wegnemen; dat niets buiten je denkgeest enige macht over jou heeft. In de woorden van Les 190: “Het zijn alleen jouw gedachten die je pijn bezorgen. Niets buiten je denkgeest kan jou op enigerlei wijze schaden of verwonden. Er is geen oorzaak buiten jezelf die op je neer kan komen en bedruktheid kan brengen. Niemand anders dan jij beïnvloedt jou. Er is niets ter wereld dat de macht heeft jou ziek, bedroefd, zwak of fragiel te maken” (WdI.190.5:1-5) Het is duidelijk dat de ‘jij’ waaraan Jezus hier refereert niet het zelf is waar we ons bewust van zijn. Maar hoe bevrijdend zou het zijn als we deze ervaring zouden hebben, en de hele Cursus is er beslist op gericht om ons te helpen deze staat van zijn te bereiken. Het is dus niet zo dat wij bij de Heilige Geest een verzoek indienen en dat Hij dan beslist wanneer wij het geschenk van vrede krijgen. Wij moeten zélf werken aan het opsporen en vervolgens afbreken van de blokkades voor vrede die we in onze denkgeest hebben opgeworpen.
Dus is de hulp die Jezus biedt: bij jou te zijn, als een liefhebbende broer die je ziet zoals je werkelijk bent, terwijl jij je weg baant door deze moeilijke omstandigheden, en je ervan verzekerd bent dat alleen zijn liefde voor jou en jouw liefde voor hem ertoe doen. “Momenteel is mijn vertrouwen in jou groter dan dat van jou in mij, maar dat zal niet altijd zo zijn. Jouw opdracht is heel eenvoudig. Jou wordt gevraagd zo te leven dat je demonstreert dat jij geen ego bent…” (T4.VI.6:1-3). Voor alle duidelijkheid: dat zorgt er niet voor dat je rekeningen worden betaald. Maar op dit deel van je reis kan het meer dan een steun voor je zijn, om te weten en te ervaren dat jouw werkelijke zekerheid en veiligheid - voor eeuwig onkwetsbaar – liggen achter alles wat deze wereld bieden kan. Met minder verwarring, zonder schuld, angst en conflict, zal het gemakkelijker voor je zijn om te weten wat je moet doen. “Het is niet jouw taak op zoek te gaan naar liefde, maar enkel in jezelf alle hindernissen te zoeken die jij ertegen opgeworpen hebt”. (T16.IV.6:1)
