Ik heb het altijd moeilijk gevonden om te accepteren dat ik werkelijk liefde waard ben. Ik ben ervan overtuigd dat ik haar moet verdienen of ervoor moet betalen. Kort geleden ben ik met een jongere man getrouwd die ik financieel geholpen had, en wiens bedoelingen ik al heel lang niet vertrouwde. Sinds de bruiloft is het tot me doorgedrongen dat hij me alleen maar gebruikt. Heb ik het bij het rechte eind dat ik onbewust een akkoord gesloten heb - liefde voor geld en veiligheid - om zo de liefde van God buiten te sluiten? Het bewijs dat ik nu zie heb ik zelf uitgenodigd: ik ben getrouwd met een man die gebruik van me maakt en niet van me houdt. Dit weerspiegelt een beslissing, en een oordeel dat ik over mezelf geveld heb. In Een cursus in wonderen zegt Jezus dat ik dit mezelf aandoe, en er is geen uitzondering op die regel, nietwaar? Zet ik dit hele verhaal op touw om afgescheiden te blijven: door eerst een huwelijk te sluiten en er dan uit te stappen, als een hulpeloos slachtoffer? Ik zie mijn eigen manipulaties, maar mijn waarnemingen veranderen niet. Hoe verander ik ze? Ik geloof wel dat ik dit mezelf aandoe, maar zo voelt het niet. Wat ik voel is dat alles wat ik wil liefde is. Als ik in dit huwelijk blijf en weiger te geloven in mijn waarneming dat hij kwetsend is, verandert mijn waarneming dan, zodat ik mijn liefde in deze persoon weerspiegeld zie? Ik weet niet wat ik moet doen.
Antwoord: Het is waar dat jouw denkgeest de situatie waarin jij je lijkt te bevinden zelf verzonnen heeft (en dat betekent je keuzemakende denkgeest buiten tijd en ruimte, en niet het zelf dat je hier in deze wereld denkt te zijn). Maar dit is bijna nooit het meest behulpzame niveau om je op te concentreren. Het meer praktische niveau is om te aanvaarden dat zowel jij als je man een ego hebben. Beide ego’s streven naar de vervulling van hun eigen behoeften door een speciale liefdesovereenkomst te sluiten als basis voor de relatie. En dit maakt jullie beiden precies hetzelfde als ieder ander in de wereld, ook al zien de specifieke bewoordingen van de ruilhandel die jullie gesloten hebben er misschien anders uit! Wees dus niet te hard voor jezelf vanwege de keuzes die je hebt gemaakt.
Een ander punt om te onthouden is dat de Cursus je nooit zal vertellen of je in een relatie moet blijven of hieruit weggaan, want vanuit Jezus’ perspectief is dat nooit het probleem. Voor elke relatie die je in het heden lijkt te ervaren, geldt dat er maar één ding werkelijk van belang is: kies je het ego of de Heilige Geest als je leraar? Anders gezegd: Jezus bekommert zich alleen om wat zich in je denkgeest afspeelt, en niet om wat zich in jouw wereld lijkt af te spelen, omdat er vanuit zijn perspectief geen wereld is! Toegegeven, dat is niet zoals jij de dingen nu ziet. Maar na verloop van tijd, met zijn hulp, is dat de richting waarin je zult gaan, waarbij je leert om jezelf en je onjuiste beslissingen niet meer zo serieus te nemen en milder te zijn voor jezelf.
Maar wat betekent dit nu, en wat betekent het niét, met betrekking tot je huwelijk? Je erkent terecht dat wát je ook maar in deze relatie ervaart, een innerlijke beslissing weerspiegelt over hoe jij jezelf ziet. Maar wees er duidelijk over dat de uiterlijke situatie niet de reden is waarom je deze gevoelens hebt. De relatie met je man is alleen maar een rookgordijn om het echte probleem van de schuld in je eigen denkgeest te verbergen. Dat is de schuld die we allemaal delen over het geloof dat we ons afgescheiden hebben van liefde. Het probleem is niet dat je een huwelijk op touw zet om je gebruikt en onbemind te voelen. Dat is de dekmantel om je aandacht weg te houden van het werkelijke probleem in je denkgeest. Zolang je jouw aandacht gericht houdt op de uiterlijke relatie, en hoe die jouw gevoelens lijkt te veroorzaken, heb je nog steeds het ego als je leraar aanvaard. Als jouw ervaring is dat je op de een of andere manier het slachtoffer van je partner bent, dan is die interpretatie je startpunt. En vervolgens kun je Jezus vragen om je te helpen inzien dat zo’n waarneming alleen voort kan komen uit je eigen geprojecteerde schuld. En die schuld was er al voordat je het idee opvatte om een disfunctionele relatie met je echtgenoot aan te gaan. In feite is de focus op je relatie, en hoe je deze anders zou kunnen ervaren, de zekerste manier om er zeker van te zijn dat het werkelijke probleem van de schuld in je denkgeest nooit aangepakt wordt.
Nu wil dat niet zeggen dat je man niet vanuit z’n eigen ego op een liefdeloze manier handelt. En zelfs als je de schuld in je eigen denkgeest geneest, betekent dat niet dat je hem eenvoudigweg zult zien als de weerspiegeling van de liefde die in jou is. Maar het betekent wél dat je naar hem kijkt met de ware waarneming van de Heilige Geest, en zult weten dat je man ofwel liefde uitbreidt ofwel om liefde vraagt (T12.I.3). En als hij zich met het ego blijft identificeren, zal hij vragen om liefde. Omdat jij je dan verbonden hebt met de liefde binnenin je, zul je weten dat zijn eigen manipulaties en pogingen om via de relatie in zijn behoeften te voorzien, niets met jou te maken hebben, of met jouw waarde als een kind van God. En jij hebt het dan niet meer nodig om hém te gebruiken om te voorzien in jouw eigen persoonlijke egobehoefte om je geliefd te voelen.
Al wat je hebt te doen, is dat je je beslissing om - in je eigen denkgeest - liefde de rug toe te keren, naar Jezus brengt. En bereid bent om je waarneming van je man en jezelf aan hem te geven in ruil voor zijn genezen waarneming, in de erkenning dat jouw eigen waarneming je alleen maar pijn heeft gebracht. De werkelijke waarde van de relatie met je man is dat het je geholpen heeft deze verborgen zelfbeschuldigingen in je denkgeest bloot te leggen, als je tenminste bereid bent Jezus je zachtaardige leraar te laten zijn. Of je nu wel of niet in het huwelijk blijft, je relatie met je man hoeft niet langer gebruikt te worden om de schuld in je eigen denkgeest te versterken. En dat is het pad van de Cursus naar zelfacceptatie en liefde.
