De afgelopen zes maanden heb ik het Tekstboek gelezen en de lessen van Een cursus in wonderen gedaan. Op dit moment voel ik me heel instabiel en heb een heleboel pijn. Ik heb ervaring met het 12-stappenplan van de AA en ben gewend om eerlijk naar mijn minder fraaie waarnemingen te kijken. Maar ik lijk nu een diepere niveau van woede en haat te voelen en dat ziet er helemaal niet mooi uit. Ik voel noch de genoegens van het ego, noch de vrede van de Heilige Geest. Ik voel me echt op twee gedachten hinken, en mijn beslissing welke ik zal volgen lijkt willekeurig en verwarrend. Ik heb het gevoel dat ik geen idee heb wie ik ben en wat ik doe. Sinds kort ben ik werkloos en ik weet helemaal niet wat voor werk ik nu moet gaan doen. Er is geen minnaar of intieme relatie in mijn leven en dat is al een hele tijd zo. Mijn vriendschappen zijn hecht en ondersteunend, maar ik word verscheurd tussen een depressief/angstig gevoel aan de ene kant en dankbaarheid aan de andere kant. Ik voelde oprechte dankbaarheid voor de gebeurtenissen in mijn leven, zelfs al lijkt er, vanuit cultureel oogpunt, voor mij op dit moment niet al te veel te gebeuren. Ik zak nu weg in een depressie over uiterlijkheden en ben bang daarin vast te lopen. Ik kan wel wat advies gebruiken.
Antwoord: De Cursus verzekert ons dat hij een zachtmoedige weg kan zijn (bijv. T6.V.2:1; T14.IX.3:2; T15.XI.1:5,6; T19.IV.A.11:6; T21.I.3:1,2). Ons ego echter, bang bij het vooruitzicht de controle te verliezen en op te lossen in de liefde, lijkt vastbesloten het proces allesbehalve zachtmoedig te laten zijn. Want het ego gedijt op gewichtigheid en ernst en zou nooit willen dat we zijn capriolen lichtvaardig opvatten. Weet dat je niet de enige bent in de strijd die je ondervindt.
Je zegt dat je het gevoel hebt dat je op twee gedachten hinkt, en dat jouw keuze daartussen willekeurig en verwarrend lijkt. Een behulpzame stap in je voortgang kan zijn om meer begrip te krijgen van wat de Cursus ons oproept te doen wanneer hij ons vraagt te kiezen tussen deze twee manieren van denken – het ego en de Heilige Geest. Meestal betekent de keuze voor de Heilige Geest - en dat geldt in het bijzonder wanneer we net aan deze reis begonnen zijn - heel eenvoudig: leren kijken naar ons ego en al zijn lelijkheid, zonder oordelen. Ons wordt niet gevraagd het ego te ontkennen, want we geloven nog steeds dat het werkelijk is. Maar wanneer we heel eerlijk, zonder te oordelen, naar het ego kunnen kijken, gaat het wat van zijn ogenschijnlijke kracht verliezen. In plaats van overweldigend, zal het alleen maar meelijwekkend en zelfs lachwekkend gaan lijken. En we gaan steeds meer onderkennen dat ons ego ons echt niet zo heel verschillend maakt van alle anderen. Wij delen allemaal zijn waanzin en als we ons ervoor schamen kan dat alleen komen doordat we die gemeenschappelijkheid met al onze broeders en zusters ontkennen.
Nu is het duidelijk dat dit kijken niet iets is wat we alleen en op eigen kracht kunnen doen, zoals je hebt ervaren. Want als we op eigen kracht kijken, wat in feite betekent dat we met het ego kijken – het ego betekent per definitie alleen zijn – dan kan het resultaat alleen maar pijn en wanhoop wezen. Dat zijn de verdedigingen van het ego tegen onze beslissing om met behulp van Jezus of de Heilige Geest bereid te worden het licht aan te steken. Jezus heeft ons gevraagd ons met hem te verbinden in het proces van kijken naar ons ego kijken (bijv. T11.V.1), omdat wij zonder deze zachte aanwezigheid aan onze zijde onszelf alleen maar kunnen misleiden door de gruwelijkheid van wat we in onszelf zien te geloven. Maar Jezus glimlacht eenvoudigweg om dit alles. Daarom misschien aarzelen wij soms ons tot hem te wenden, want wellicht zijn we er nog niet klaar voor om ons ego zo gemakkelijk te laten varen terwijl we er nog zo sterk mee zijn geïdentificeerd.
Het is ook goed te onthouden dat het niet nodig is het proces te forceren; het is niet nodig jezelf te dwingen om dieper te kijken wanneer je angst te groot is. Want het enige dat je dan bereikt is dat je jezelf bang maakt, nog zo’n doel van het ego om zichzelf springlevend te houden. In Jezus’ eigen zachtmoedige en niet veeleisende woorden: “Als je bemerkt dat je weerstand sterk en je toewijding zwak is, ben je er nog niet klaar voor. Vecht niet tegen jezelf” (T30.I.1:6,7).
Depressie is alleen maar een van de wapens uit het verdedigingsarsenaal van het ego tegen de waarheid van Wie wij werkelijk zijn. De Cursus schrijft depressie toe aan het feit dat we een onmogelijk leerplan trachten te leren: het vinden van geluk op voorwaarden van het ego (T8.VII.8) Maar wanneer we in zijn neerwaartse spiraal vastzitten, kan het zoeken naar steun van anderen, zoals een zachtaardige en accepterende therapeut, net die helpende hand bieden die we nodig hebben om onszelf uit het drijfzand van ego-oordelen te trekken. Wanneer je merkt dat je wegzinkt in jouw interpretaties van je levenssituatie, overweeg dan alsjeblieft in elk geval om iemand te zoeken die je kan helpen een andere manier te vinden om met je situatie om te gaan. Nogmaals, het is belangrijk om in te zien dat je niet alleen bent. Alleen jouw ego wil je laten geloven dat je alleen bent en in een val zit. En het ego is alleen tot leugens in staat.
Enkele aanvullende overwegingen die je in jouw situatie behulpzaam kunnen zijn kun je vinden in V#095 en V#313 .
