Weet je of er mensen zijn die, in het jaar dat ze Een cursus in wonderen deden, de ervaring van het heilig ogenblik hebben bereikt?
Antwoord: We willen je wijzen op V#026 en V#104, die over dit onderwerp gaan. De essentie van die ervaring is het herkennen en accepteren van de liefde van Jezus als de enige realiteit in je denkgeest. Dat ontstaat door te kiezen tegen de manier waarop het ego waarneemt - dat altijd verschil en afscheiding benadrukt - en in plaats daarvan jouw belangen en behoeften als dezelfde te zien als die van ieder ander. Het is een keuze die in de denkgeest gemaakt wordt. En dat kan natuurlijk op ieder ogenblik gebeuren. In het Handboek voor leraren spreekt Jezus over verschillende niveaus van relaties, waarvan het eerste niveau is: “[…] wat zeer terloopse ontmoetingen lijken: een ‘toevallige’ ontmoeting van twee ogenschijnlijke vreemden in een lift, een kind dat niet uitkijkt waar het loopt en daardoor ‘toevallig’ tegen een volwassene aanrent, twee studenten die ‘zomaar’ samen oplopen naar huis […]. Misschien zullen de schijnbare vreemden in de lift naar elkaar glimlachen, misschien zal de volwassene niet tegen het kind uitvaren omdat het tegen hem is opgebotst, misschien zullen de studenten vrienden worden. Zelfs op het niveau van de meest terloopse ontmoetingen is het mogelijk dat twee mensen hun afzonderlijke belangen uit het oog verliezen, al was het maar voor een moment” (H3.2:2,5,6). Het heilig ogenblik is dat moment. Evengoed zijn er nog vele andere uitingen van. Het kan op ieder moment gedurende iemands spirituele proces voorvallen, en je hoeft geen student van de Cursus te zijn om dit te ervaren. Vele, vele studenten hebben dat gedaan.
Ten slotte dit: hoewel er 365 lessen zijn en de Cursus als een eenjarig programma gepresenteerd wordt, is het belangrijk om nota te nemen van de allereerste zin van Jezus na de laatste werkboekles: “Deze cursus is een begin, niet een einde” (WdII.Nw.1:1). De training is afgerond wanneer het heilig ogenblik onze enige ervaring wordt. We zien er niet langer enige waarde in om in onze denkgeest het ego te kiezen in plaats van de liefde van Jezus. Op die manier gaan we heen en weer, totdat we alle geloof in de werkelijkheid van afscheiding, en van zonde, schuld en angst volledig hebben losgelaten.
