Ik bestudeer Een cursus in wonderen nu ongeveer 14 jaar en de laatste tijd blijf ik maar aan doodgaan denken. Het komt de hele tijd in mijn gedachten op. Het is niet bijzonder beangstigend; maar waarom al die preoccupatie met de dood?
Antwoord: Het is niet ongebruikelijk dat gedachten over de dood toenemen, als je ijverig met Jezus aan het ongedaan maken van je ego werkt. Het deel van jou dat zich met het ego identificeert – en dit al eeuwen doet – zal zichzelf als ‘stervend’ ervaren. Eigenlijk is alles wat er gebeurt, dat je bezig bent jouw geloof aan het egodenksysteem te onttrekken [zie T7.VIII.5:2 –vert.]. “Naarmate je het Begin nadert, voel je de angst voor de vernietiging van jouw denksysteem op je drukken als ware het de angst voor de dood. Er is geen dood, maar er is wel een geloof in de dood” (T3.VII.5:10,11). Een belangrijk deel van het proces houdt het verschuiven in van jouw besef van wie jij werkelijk bent. Dus het moge duidelijk zijn dat wat aan het ‘sterven’ is, niet de ‘jij’ is die bezig is het geloof aan het ego te onttrekken en Jezus als zijn leraar heeft gekozen. Dit keuzemakende deel van je denkgeest [‘jij’ –vert.] kiest er eenvoudig voor zich niet langer te vereenzelvigen met een valse identiteit, maar zich met de weerspiegeling van zijn ware Zelf te identificeren, die in de juist gerichte denkgeest door het Verzoeningsprincipe vertegenwoordigd wordt.
De preoccupatie met de dood zou moeten afnemen en uiteindelijk verdwijnen wanneer er geen angst meer is om je identiteit als individu op te geven. Maar zonder meer van je te weten, weten we niet of dit de enige bron van deze gedachten is. In het algemeen zouden we aanraden een therapeut te raadplegen als deze doodsgedachten langere tijd aanhouden.
