Ik ben nu zes jaar politieagent. Sinds ik bij de politie ben, ben ik geïnteresseerd geraakt in verschillende spirituele richtingen, zoals hatha yoga en Een cursus in wonderen. Het gevolg daarvan was dat ik een paar jaar geleden besloot de politie te verlaten om een baan te zoeken die meer overeenkomt met een spirituele levenswijze. Het politiewerk leek steeds moeilijker te worden naarmate ik meer en meer probeerde te handelen vanuit liefde en niet-oordelen. Het voelde alsof ik te kwetsbaar werd voor zulk intens werk.
Maar na een onderbreking van ongeveer een jaar ben ik toch naar de politie teruggekeerd, toen ik tot de conclusie was gekomen dat ik niet moest weglopen van mijn projecties, omdat ze me overal volgden waar ik ook heenging. Alleen de vorm veranderde. Ik ben nog twee jaar bij de politie gebleven tot ik een sterk verlangen voelde om er weg te gaan. Momenteel heb ik een loopbaanonderbreking en doe een opleiding om gediplomeerd yogaleraar te worden. Ik heb deze opleiding bijna beëindigd en moet nu beslissen hoe ik verder wil. Ik heb er lang over nagedacht om monnik van de Vedanta-orde te worden, omdat dit het meeste aansluit bij wat ik geloof dat de Waarheid is, maar ik denk dat het ook weer een ontsnappingsmechanisme zou kunnen zijn. Ik ben de Cursus samen met yoga blijven bestuderen, hoewel deze twee richtingen in veel opzichten tegenstrijdig lijken te zijn, aangezien yoga de focus legt op het gebruik van het lichaam als middel om stilte te betrachten.
Mijn belangrijkste vraag is: is politiewerk, vanuit het gezichtspunt van de Cursus, een moeilijker pad om af te leggen in een poging om te ontwaken, aangezien het zo dikwijls gepaard gaat met heel intense situaties en je ego’s op hun slechtst ziet? Leidt dit tot het oefenen in vergeving? En hoe zit het met een leven als monnik? Aangezien de Cursus de aandacht richt op het vergeven van relaties, zou hij het misschien niet eens zijn met een monastiek leven, d.w.z. dat je je terugtrekt uit de wereld. Kon ik maar bereid zijn naar de stem van Jezus of de Heilige Geest te luisteren en te stoppen met mezelf in de war brengen. Het is frustrerend dat ik me ervan bewust ben dat ik mezelf dit aandoe, maar toch niet voldoende bereidwilligheid toon om hiermee op te houden.
Antwoord: Hoewel je zegt dat je maar één belangrijke vraag hebt, lijk je er eerder twee verschillende te hebben, die weliswaar aan elkaar gerelateerd zijn. En de hoofdvraag is: aan welk spiritueel pad, dat van yoga of van de Cursus, wil je je wijden? Je ziet in dat ze niet hetzelfde zijn. Maar als je probeert een voet op elk pad te houden, zul je je steeds meer gespleten en verward voelen, naarmate je in de loop van de tijd zult ervaren dat ze steeds meer van elkaar afwijken. Dit is dus de eerste vraag die je voor jezelf zou kunnen beantwoorden, waardoor het antwoord op de tweede vraag – welk soort werk of carrière je moet kiezen – zich misschien gemakkelijker kan verduidelijken. Hoewel de diepere metafysische leringen van de Cursus en van de Vedanta dezelfde zijn – beide leggen de nadruk op de non-dualistische aard van de werkelijkheid – zijn zij verschillend in de weg tot ontwaken en de manier waarop die werkelijkheid in herinnering wordt gebracht.
Jezus wijst erop hoezeer de Cursus verschilt van andere paden, zich daarbij richtend tot de student die zich aan de Cursus heeft verbonden: “Evenmin is een leven van bespiegeling en lange periodes van meditatie gericht op de onthechting van het lichaam noodzakelijk. Alle pogingen van dien aard zullen uiteindelijk succesvol zijn omwille van hun doel. Maar de middelen zijn eentonig en zeer tijdrovend, want ze richten de blik allemaal op de toekomst om van een huidige toestand van onwaardigheid en ontoereikendheid te worden bevrijd. Jouw weg zal anders zijn, niet wat het doel maar wat de middelen betreft. Een heilige relatie is een middel om tijd te besparen. Eén ogenblik samen met je broeder doorgebracht geeft jullie beiden het universum terug” (T18.VII.4:9-10; 5:1-3).
Met andere woorden: volgens de Cursus ontwaak je door middel van het vergevingsproces – en niet door meditatie. En die vergeving wordt beoefend in de context van al onze relaties in de wereld. Sommige relaties zijn intenser dan andere. Maar ze bieden allemaal de mogelijkheid om onze schuldprojecties, die we buiten onze denkgeest probeerden te plaatsen, te genezen door deze projecties terug te trekken en ze binnenin ons te zien, waar ze losgelaten kunnen worden.
En dus is de keuze van het pad dat jij wilt volgen de eerste beslissing die je zou moeten nemen. De Cursus maakt er geen aanspraak op dat hij de enige weg is: “Er zijn vele duizenden andere vormen, alle met dezelfde uitkomst” (H1.4:2). De enige basis om te beslissen is te luisteren naar je eigen innerlijke leraar en meer helderheid te verkrijgen over het pad waarmee jij werkelijk resoneert. Als jij concludeert dat yoga jouw pad is, dan zou de keuze om een monnik te worden en je uit de wereld terug te trekken, de volgende stap kunnen zijn.
Als je er daarentegen tot de conclusie komt dat de Cursus jouw pad naar het ontwaken is, zou je op een andere manier naar je werk kunnen kijken. Politiewerk is ongetwijfeld een hele uitdaging. Het biedt daarmee enorme kansen om in vergeving te oefenen, door steeds meer in te zien dat alle reacties of gevoelens van kwetsbaarheid die je ervaart, enkel projecties van je eigen gedachten zijn. Maar de Cursus zal nooit beweren dat enkel één bepaald soort werk of alleen maar bepaalde specifieke relaties je die leermogelijkheden zullen bieden. Zoals je zelf hebt gezegd, zullen je projecties je overal volgen, waar je ook heengaat. Dus ontspan. Misschien is het een geruststelling te weten dat de verwarring die je voelt niet gaat over het soort werk dat je wilt doen. Dat is altijd alleen maar een afleiding van je werkelijke keuze, aangezien verlossing niet afhangt van iets wat in de tijd gebeurt, maar alleen van wat er in je denkgeest gebeurt, buiten tijd en ruimte. De enige keuze die er ooit werkelijk toe doet, is de keuze tussen het ego en de Heilige Geest, tussen het versterken van schuld of het aanvaarden van genezing en vergeving. Zelfs al is het eenvoudigweg de weerstand tegen je vergevingslessen die je ertoe aanzetten je van het politiewerk af te keren, het belangrijkste is met die weerstand in contact te komen, en niet jezelf te dwingen dat werk te blijven doen.
Wanneer je doel eenmaal duidelijk is, zal de rest volgen (T17.VI). Want als vergeving je doel is, kun je zien dat alles dat doel dient. En dan kun je gewoon een diepe zucht van verlichting slaken, want iets anders hoef je dan echt niet uit te zoeken!
In de vragen V#090 en V#141 kun je ook nog antwoorden vinden die in dit verband relevant zijn.
