Behalve student van Een cursus in wonderen ben ik ook boeddhist. Naar mijn mening passen het boeddhisme en de Cursus heel goed bij elkaar. Ik denk erover om in te treden en een boeddhistische non te worden om mijn spirituele inzicht te vergroten. Stel ik, door een ‘normale’ levensstijl op te geven - een baan, rekeningen betalen, enz. - lessen uit die ik toch zal moeten leren, of is het aannemen van een monastiek leven een grote stap vooruit om mijn gehechtheid (vergeef me de boeddhistische uitdrukking) aan de wereld van illusies die mijn ego heeft gecreëerd, los te laten?
Antwoord: Een cursus in wonderen richt de aandacht alleen op de inhoud van onze denkgeest, niet op de vorm of het gedrag. En die inhoud behoort het ego toe of de Heilige Geest. Vanuit dat gezichtspunt maakt het dus geen verschil of je in een klooster verblijft of in een kantoorgebouw bent. Wat wel een verschil maakt, op spiritueel vlak, is of je jouw belangen als verschillend ziet van die van iemand anders of als dezelfde. De Cursus moedigt ons aan de omstandigheden van ons leven als een klaslokaal te zien waarin we kunnen kiezen of we het leerplan van het ego willen leren, dat op de afscheiding gebaseerd is, of dat van de Heilige Geest, dat gebaseerd is op het ongedaan maken van de afscheiding. Het leert ons altijd te denken in termen van een doel. Gebruiken we de wereld en onze relaties om ons geloof in de afscheiding te versterken of om dit ongedaan te maken? De wereld en het lichaam zijn dus niet het probleem, wel de manier waarop we ze gebruiken. En dat is altijd het gevolg van de keuze die we in onze denkgeest maken om ons door het ego of door Jezus te laten onderrichten. Wat in jouw situatie dus het meeste zou helpen, is om hulp te vragen om elke speciaalheid die mogelijk betrokken is bij de beslissing die je neemt, ongedaan te maken. Dat zou een grote stap voorwaarts zijn om de twijfels en conflicten die je ervaart weg te nemen.
