In de Cursus zegt Jezus dat de Verzoening werkt binnen de tijd en in alle dimensies van de tijd. Betekent dit dat er een ‘verlosser’ is in verschillende werelden en in iedere dimensie van de tijd? Ik heb dit jaren geleden eens gehoord. Net zoals Jezus in verschillende vormen verschijnt binnen de droom van het Zoonschap om in een andere wereld te leven, zou dat betekenen dat Een cursus in wonderen ook in andere vormen en andere werelden is verschenen of nog zal verschijnen. En zelfs dat de Cursus opnieuw in deze wereld zou kunnen verschijnen, in een andere, nog meer geavanceerde vorm!
Antwoord: Je hebt het door! In plaats van tijd als lineair te zien, is het beter om een holografische voorstelling van de tijd hebben: de denkgeest van ieder van ons bevat de gehele geschiedenis van het totale fysieke universum. Zo kun je beter begrijpen hoe een ‘verlosser’ op alle plaatsen en tijden tegelijk kan zijn. Zoals de Cursus zegt: “Het nietig tikje tijd waarin de eerste vergissing werd begaan, en alle andere in die ene, behelsde eveneens de Correctie van die ene, en van alle andere die in die eerste kwamen” (T26.V.3:5). Er is een hologram van de ‘dwaling’, die alle mogelijke vormen van ‘zonde’ bevat en iedere uitwerking die daarvan wordt afgeleid. Er is ook een hologram van alle mogelijke vormen van de ‘Correctie’ en iedere uitwerking daarvan (waaronder verlossers, spirituele leringen enz.). In elke tijd en op elke plaats kiezen we één van deze twee hologrammen.
In hun boek De meest gestelde vragen over Een cursus in wonderen behandelen Gloria en Kenneth Wapnick de aard van de afscheiding en de manier waarop de Cursus naar de tijd kijkt (zie vraag 16: hoe ziet Een cursus in wonderen de tijd?). Hier staat:
“…….Wanneer de afscheidingsgedachte dan ‘ver weg’ uit de denkgeest van de Zoon wordt geprojecteerd, wordt die in de tijdsdimensie tot uitdrukking gebracht: het verleden, het ogenschijnlijke heden en de toekomst lijken een enorme kloof van miljarden jaren te weerspiegelen die het ego wenst aan te brengen tussen de beslissing van de denkgeest afgescheiden te zijn van God en de Heilige Geest, en de ervaring die de Zoon van zichzelf heeft als een lichaam. Wanneer de afscheidingsgedachte wordt ervaren tussen een individu en een andere persoon – d.w.z. dichter bij diens ervaring van zichzelf – dan wordt ze gekend als ruimte, de fysieke kloof die we in onze speciale relaties tussen onszelf en anderen ervaren. Anders gezegd: tijd (en dus ook ruimte) werd door het ego vooral gemaakt om oorzaak (de denkgeest en zijn gedachten) en gevolg (onze pijn en lijden) van elkaar gescheiden te houden.”
En ja, dit betekent dat er een meer geavanceerde vorm van onderwijs kan verschijnen in de wereld. Dat is afhankelijk van de verdere genezing van de denkgeest van de Zoon. Wanneer genezing plaatsvindt en een helder begrip en beoordeling van de strategie van het ego is verworven, dan zijn hogere leringen mogelijk.
