Sommige passages in het Nieuwe Testament lijken te spreken over een ‘onvergeeflijke zonde’ tegen de Heilige Geest. Hoe kijkt Een cursus in wonderen hiernaar?
Antwoord: De Cursus ziet zonde altijd als onderdeel van het illusoire denksysteem van het ego. Het heeft geen basis in de werkelijkheid. Er zijn dus geen vergeeflijke of onvergeeflijk zonden, wat in lijn is met het principe dat er geen hiërarchie in illusies bestaat. Het ego doet pogingen om zonde in onze denkgeest werkelijk te houden, omdat dat zijn eigen bestaan werkelijk houdt. Zonder het begrip ‘zonde’, zou er geen dynamiek nodig zijn om met de gevolgen ervan om te gaan.
Jezus spreekt hierover in de Cursus en leert ons dat we in werkelijkheid niets hebben gedaan dat het etiket ‘zonde’ rechtvaardigt. Wat wij geneigd zijn zonde te noemen – onze aanval op God door ons van Hem af te scheiden – is gewoon een “nietig dwaas idee”. Het kan gemakkelijk gecorrigeerd worden door de keuze het Verzoeningsprincipe te aanvaarden, dat stelt dat de afscheiding nooit heeft plaatsgevonden en dat zoiets als zonde dus niet bestaat.
