Er lijkt een conflict te zijn tussen het ego-bewustzijn en het Godsbewustzijn dat wegebt en weer toestroomt. Ik bestudeer sinds drie maanden Een cursus in wonderen en ik ben in staat de ‘strijd’ te observeren, bijna als een toeschouwer.
Antwoord: Onze denkgeest is opgesplitst tussen het deel dat zich met het ego-denksysteem van afscheiding vereenzelvigt (een onjuiste gerichtheid van denken) en het deel dat zich met het denksysteem van vergeving van de Heilige Geest vereenzelvigt (een juiste gerichtheid van denken). Wij kiezen voortdurend tussen de twee denksystemen, hoewel we ons er over het algemeen niet bewust van zijn dat we deze keuze maken. De bedoeling van de oefeningen in de Cursus is ons bewust te maken van onze keuze. In de eerste plaats door ons te helpen de gedachten te zien die aan onze ervaring voorafgaan. In de werkboeklessen verwijst Jezus hiernaar als het proces van gedachtenonderzoek waarbij we waarnemen wat er in onze denkgeest gaande is. Uiteindelijk zijn we dan in staat bij onszelf te zien dat we ofwel het ego of de Heilige Geest als onze leraar kiezen. Dat is een levenslang proces.
Jij verwijst misschien naar de angst die we voelen wanneer we om hulp vragen opdat we van leraar kunnen veranderen: van het ego naar Jezus of de Heilige Geest. Dat kan aanvoelen als een strijd waarin we worden aangetrokken door de genezende liefde in onze juist gerichte denkgeest, maar nog steeds onwillig zijn om al het andere los te laten. Wij identificeren ons echter altijd met de ene of de andere. Na verloop van tijd wordt het ons steeds duidelijker welke we gekozen hebben. We slingeren heen en weer tussen onze juist gerichte en onze onjuist gerichte denkgeest, maar er is geen neutrale tussenstand. Als we met het ego naar onze innerlijke toestand kijken, dan zijn we bang, vol oordelen, of we verheerlijken onszelf. Als we naar onze innerlijke toestand kijken met Jezus, zijn we in vrede, niet-veroordelend, en geduldig. We weten dat we bezig zijn met het ongedaan maken van iets dat nooit gebeurd is, en daarom moeten we geen enkele van onze gedachten al te serieus nemen.
