Een algemeen bezwaar, dat mensen uiten die serieus proberen Een cursus in wonderen te bestuderen en toe te passen, is dat hij geen hulp biedt voor het verwerken van de emoties die opkomen in de context van de waarheid die de Cursus naar voren brengt.
Antwoord: Het lijdt geen twijfel dat, zodra je de Cursus serieus begint te nemen, emoties worden losgemaakt. Het kan niet anders, aangezien de Cursus de illusoire aard laat zien van alles wat wij dachten dat echt en belangrijk was over onszelf, onze relaties en de wereld. En nog erger: hij zegt ons dat alles was gemaakt als “een aanval op God” (W.dII.3.2:1). We beseffen geleidelijk dat we de werkelijkheid krachtig hebben ontkend. We hebben uitgebreide verdedigingen opgebouwd om ons te beschermen, opdat we nooit weer in contact komen met de pijn en chaos waarvan we denken dat het de permanente conditie van onze denkgeest is (een onjuiste gedachte, uiteraard). Het zou vreemd zijn als er geen sterke reactie opkwam bij dit besef – maar ook dankbaarheid voor het uiteindelijke begrip waarom ons leven nooit scheen te werken, en dat we er iets aan kunnen doen.
Ondanks onze soms intense angst verzekert Jezus ons in de Cursus op verschillende manieren dat we niet echt in gevaar zijn, omdat we in wezen ongedaan maken wat nooit is gebeurd, en dat hij altijd in onze denkgeest aanwezig is om ons te troosten en te leiden terwijl we voortgaan op onze reis. Hij weet wat we doormaken – wat op zichzelf een troost is – en wil ons bij iedere stap op de weg helpen, naarmate ons vertrouwen in hem groeit (T4.VI.3:1;6:1). Ergens in het Werkboek nodigt hij ons persoonlijk en heel liefdevol uit zijn hand te nemen wanneer we door de wolken heengaan, waarin we verdwaald waren om het licht van de waarheid voor onszelf te verbergen: “Probeer op elke manier die jou aanspreekt voorbij de wolken te gaan. Als het je helpt, denk dan dat ik jouw hand vasthoud en je leid. En ik verzeker je dat dit geen hersenschim zal zijn” (W.dI.70.9:2-4).
Met dit gegeven vinden de meeste studenten dat ze toch een soort steun van buitenaf nodig hebben, en daarom werken ze met een andere Cursusstudent, of ze gaan naar cursussen of groepsdiscussies waar ze kunnen praten over wat er plaats vindt in hun proces. Maar we moeten ons altijd herinneren dat het verlossingsproces uitsluitend plaatsvindt tussen de student en Jezus (of de Heilige Geest).
De manier om emoties te verwerken is ze beschouwen als projecties van gedachten. Je wilt ze nooit ontkennen; maar je wilt ze gebruiken als een middel om terug te keren in je denkgeest. Bijvoorbeeld: wanneer je voor het ego kiest, zul je emoties zoals angst, woede, onrust en dergelijke voelen. Maar wanneer je kiest voor Jezus of de Heilige Geest, zul je je vredig en liefdevol voelen. Gevoelens zijn dus niet wat ze lijken te zijn: ze zijn weerspiegelingen van de keuze die we in onze denkgeest maken om ons ofwel met het ego, ofwel met de Heilige Geest te identificeren. We kunnen, met een kleine aanpassing van een uitspraak uit het Tekstboek zeggen: “emoties zijn de uiterlijke weergave van een innerlijke toestand. (T21.In.1.5). Ze zijn daarom behulpzaam voor de terugkeer naar de ervaring van onszelf als keuzemakende denkgeest. En dit is een primaire doelstelling van ons werk met de Cursus.
