Ik sta versteld over de waarschuwingen die gegeven worden over de speciale relatie. Ik heb de heilige vriendschap vernieuwd met een vrouw die ik van de universiteit ken, bijna dertig jaar geleden. Ik houd heel veel van haar en zij houdt van mij, en alhoewel we elkaar bijna nooit daadwerkelijk zien, hebben we de taak op ons genomen elkaar aan God en aan elkaar opnieuw te introduceren. Waarom is dit slecht? Waarom schildert het Tekstboek dit af als “de verzaking van de Liefde van God . . .” (T16.V.4:2)? Ja, we hebben ook seksueel contact. Waarom zou ik die gave verwerpen?
Antwoord: Het doel dat je aan de relatie geeft bepaalt of het al of niet de verzaking van de Liefde van God is. De liefde van God is onze Identiteit, onze enige werkelijke relatie, alles wat we werkelijk nodig hebben (T.15.VIII). Als daarom onze vrede en ons geluk afhankelijk zijn van de genegenheid, troost, waardering, geschenken, aandacht of iets anders van een andere persoon – fysiek/emotioneel/psychologisch – dan is het een vervanging geworden van Gods Liefde. Ons ego gelooft dat we die verworpen hebben, omdat die ons niet de speciaalheid bood die we eisten. Dat is wat het vervolg van de zin die je aanhaalde uitlegt: “[de speciale relatie is] de poging om de speciaalheid, die Hij geweigerd heeft, voor het zelf veilig te stellen.”
Jezus vraagt ons niet op te offeren wat we denken te willen; hij helpt ons met het besef dat we al een extreem pijnlijk offer gebracht hebben, en er op een slecht aangepaste manier mee omgaan: “Je zoekt daarin [in speciale relaties] slechts wat je hebt weggegooid. En hierdoor zul je nooit de waarde leren van wat je hebt afgedankt, maar waarnaar jij nog steeds met heel je hart verlangt” (T15.VIII.2:1-3). De leegheid en eenzaamheid die we in ons voelen vanwege onze afwijzing van God en onze eenheid met Hem dwingen ons om buiten ons naar vervulling te zoeken – in een andere persoon, substantie, object enzovoort. Jezus helpt ons te leren dat de speciale relatie ons nooit duurzaam geluk en vrede kan geven, omdat we de ware oorzaak van ons gevoel van behoefte en gebrek niet aanpakken. Daarom hebben we zijn hulp en leiding nodig in onze relaties.
Het is waarschijnlijk veilig vast te stellen dat iedere relatie begint als een speciale relatie, en dat velen nooit voorbij het niveau van wederzijdse vervulling van behoeften komen, omdat we ons niet bewust zijn van de ware oorsprong van onze verlangens en behoeften. Toch wordt ons niet gevraagd onze speciale relaties op te geven, want als we ervoor kiezen, kunnen ze dienen om onze denkgeest te genezen van alle afscheidingsgedachten. Dan kunnen ze ons, in plaats van vervangingen voor de Liefde van God te zijn, juist nader tot God brengen, door weerspiegelingen van Zijn Liefde te worden. Dit is het proces van het transformeren van een speciale relatie naar een heilige relatie.
In het ondergaan van dit proces is het belangrijk onderscheid te maken tussen vorm en inhoud. Dit is de primaire focus van Kens bespreking in zijn boek Vorm versus inhoud – Seks en geld. De inhoud is het doel dat we in onze denkgeest kiezen; dat kan onze afgescheidenheid versterken óf – als we kiezen voor het doel van de Heilige Geest – ongedaan maken. De Heilige Geest ziet dat onze belangen gedeeld zijn, in plaats van gescheiden en in conflict.
Onder studenten van Een cursus in wonderen is dit duidelijk een vaak voorkomend punt van zorg. We hebben het behandeld in andere vragen, die je mogelijk wilt bekijken. Zie bijvoorbeeld V#366 , V#899 en V#987 .
