Ken zegt in sommige van zijn boeken dat de Heilige Geest mensen omwille van relaties ‘naar ons toestuurt’. Hoe werkt dit, aangezien wij de droom verzinnen?
Antwoord: De belangrijke kwestie die je hier ter sprake brengt behandelt Ken in zijn voorwoord tot de vierde editie van Forgiveness and Jesus, in het voorwoord tot de tweede editie van zijn boek Christian Psychology in “A Course in Miracles” (die ook een nieuw nawoord bevat), en in het voorwoord tot zijn boek Love Does Not Condemn. Hij verklaart dat hij in het begin onderwees in de context van de Bijbel, primair omdat hij sprak voor een specifiek Christelijk en Joods gehoor. Hij en Helen Schucman waren het erover eens dat het behulpzaam was voor hen, die vanuit een bijbelse achtergrond tot de Cursus kwamen, om een brug te slaan tussen de twee spirituele richtingen. Toen die fase voorbij was verschoof hij de context van zijn onderricht, en benadrukte nu de fundamentele onverenigbaarheid van deze twee systemen, omdat een vervaging van de cruciale verschillen tot een vervorming van zowel de Bijbel als de Cursus leidde. Deze verschuiving heeft vele andere aspecten, en voor een compleet beeld raden we je aan een of alle bovengenoemde boeken te raadplegen.
Wat betreft de specifieke kwestie die je te berde brengt, citeren we uit Kens voorwoord tot de vierde editie van zijn Forgiveness and Jesus: “. . . met in achtneming van de taal van Een cursus in wonderen en de Bijbel, alsook van de manier waarop Helen Schucman . . . William Thetford . . . en ik dikwijls spraken in de eerste jaren, verwijs ik af en toe [in Forgiveness and Jesus] naar het naar ons ‘toesturen’ van mensen door de Heilige Geest of Jezus. . . Het lijdt geen twijfel dat onze ervaring ons er vaak toe leidt te geloven dat mensen naar ons ‘toegestuurd’ zijn, om ons te helpen dan wel om voor hen behulpzaam te zijn. Maar, zoals ik bespreek in . . . Love Does Not Condemn, en in Een leven geen geluk . . . handelen Jezus en de Heilige Geest niet in de wereld, en sturen zeker geen mensen naar ons toe alsof zij werken op een gigantisch schaakbord, door ons heen en weer te schuiven volgens de evolutie van het verlossingsplan” (blz. XV). In een ander voorwoord werkt Ken dit verder uit: “Geloven in Zijn tussenkomst (die van de Heilige Geest) weerspiegelt de, grotendeels onbewuste, wens dat de Heilige Geest misleid wordt door de strategie van het ego om de wereld en zijn preoccupatie met het lichaam te gebruiken om ons af te leiden van het werkelijke probleem (ons geloof in de realiteit van schuld) en het antwoord (het wonder van vergeving), welke beide in onze denkgeest worden gevonden” (Christian Psychology in “A Course in Miracles”, blz. XI).
