Ik vind het moeilijk te begrijpen hoe mijn interacties met andere mensen, die hetzelfde leerproces doormaken, namelijk dat hun gedachten de werkelijkheid creëren, tezamen kunnen bestaan zonder elkaar te verstoren. Als ik geloof en begrijp dat de werkelijkheid een manifestatie van gedachten is, heeft dit dan geen effect op andere mensen? Wat als ik gedachten heb over iemand anders? Hoe is het mogelijk dat mijn werkelijkheid onze twee werkelijkheden laat samenkomen? Als de situatie op voorhand beslist is door alle betrokkenen, dan heb ik het gevoel alsof ik in een grote illusie zit waar ik niet langer wil zijn. Ik zou graag bewijs krijgen dat ik geen marionet aan iemands touwtje ben. Ik ben 100% bezig met leren hoe ik opnieuw kan leren dat de wereld, en dus ook deze e-mail, alleen een gedachte is, en niets meer. Ik begrijp het concept dat we allemaal dezelfde energie zijn, maar ik begrijp het niet wanneer het betrekking heeft op individualiteit.
Antwoord: Nee: je bent geen ‘marionet aan iemands touwtje’, en de theorie over tijd in Een cursus in wonderen behelst geen predestinatie. In feite is een van de belangrijkste doelstellingen van Jezus’ onderricht ons te laten beseffen dat onze beslissing te kiezen voor het ego óf voor hem als onze leraar onze ervaring elk moment bepaalt. Maar het is niet helemaal juist om te zeggen dat we daarom ‘onze werkelijkheid creëren’.
Als ik voor het ego kies als mijn leraar, dan zijn mijn gedachten afkomstig uit het denksysteem van afscheiding, en alles wat er buiten mij gebeurt wordt door mij (mijn keuzemaker) overeenkomstig geïnterpreteerd. Het ego denksysteem is dan een soort sjabloon volgens welke mijn innerlijke ervaring van het uiterlijk gebeuren ‘gecreëerd’ wordt. Als ik bijvoorbeeld met jou in interactie ben, bepalen mijn ego behoeften hoe ik jou ervaar. Ik schep jouw werkelijkheid niet; ik ‘schep’ mijn waarneming van jou op basis van mijn voorafgaande keuze om naar het ego te luisteren in plaats van naar Jezus of de Heilige Geest. En mijn waarneming van jou hoeft niet eens overeen te komen met de objectieve werkelijkheid, omdat mijn ego behoeften kunnen resulteren in vervormde waarneming – wat vaak het geval is.
Het is voor ons vrijwel onmogelijk om van de ervaring van onszelf als fysiek/psychologisch individu over te springen naar een ervaring van onszelf als denkgeest, niet gebonden door ruimte of tijd. Zelfs het verstandelijk begrijpen van de denkgeest is voor ons niet gemakkelijk, zoals jij ontdekt hebt. Een van de redenen van dit probleem is dat onze investering in het ego denksysteem veel sterker is dan we ons realiseren. En omdat de kern van de ego strategie is om onze denkgeest buiten ons gewaarzijn te houden, lijkt de poging om een gebied waar te nemen voorbij het lichaam en specifieke zaken heel onnatuurlijk en frustrerend voor ons, en bijna onmogelijk te bereiken. We zouden tegen onszelf vechten als we alles als denkgeest proberen te zien, wanneer we tegelijkertijd vasthouden aan de beslissing om onze identiteit als denkgeest te ontkennen.
Als je het probleem vanuit een andere hoek bekijkt kan dat de druk en de verwarring die je ervaart helpen verlichten. Verplaats je aandacht naar het doel, naar de manier waarop je de wereld, je lichaam en je relaties gebruikt, in plaats van te proberen je tot de wereld en iedereen te verhouden als gedachte. Het is waar dat er alleen maar denkgeest is, en gedachten in de denkgeest. Maar je ervaring daarvan zal op een natuurlijker manier ontstaan als je je eerst focust op het vertrouwd raken met het herkennen van het doel in je denkgeest. Dat doel is de motivatie voor de manier waarop je je tot de wereld verhoudt en ermee in interactie staat. Het beoefenen hiervan leidt er uiteindelijk toe dat je voorbij kunt zien aan individualiteit en je bewust wordt van de keuze makende denkgeest die ‘het beheer voert’. Dan zie je dat niemand onder controle van iemand anders staat, behalve als iemand zo’n ervaring wil; maar dan kan die keuze ieder moment veranderd worden.
Bijvoorbeeld: zolang we ons identificeren met het egodenksysteem van afscheiding, is het een feit dat we ons tot elkaar verhouden op basis van speciaalheid. Dat betekent dat we oordelen dat sommige mensen onze liefde, compassie en vergeving niet verdienen – zelfs wijzelf bij tijden niet. Speciaalheid en uitsluiting gaan hand in hand. Zo kunnen we leren herkennen hoe we mensen gebruiken om onszelf speciaal te houden – om te krijgen wat we willen. En bovendien: de wortels van speciaalheid zijn verborgen in de dwangmatigheid van de denkgeest om verschillen te zien en te beoordelen. Zo kunnen we ook die dimensie in onze relaties leren herkennen.
Als we doorgaan met dit observatie proces, verplaatsen we onze aandacht meer en meer van de vorm naar de inhoud in onze denkgeest. En uiteindelijk associëren we onszelf en anderen met dat niveau, terwijl we bij onze dagelijkse activiteiten (vorm) normaal functioneren. Dus wanneer we beseffen hóe we verschillen belangrijk maken, en dat willen corrigeren (we veranderen van leraar in onze denkgeest), verplaatst onze waarneming zich naar belangen die we allemaal delen – we lijden allemaal aan enorme angst en schuld vanwege de overtuiging dat we ons van onze Bron hebben afgescheiden, en we verlangen er allemaal naar om naar huis in de Hemel te gaan. Als dat onze waarneming wordt, begint onze investering in individualiteit af te zwakken, zelfs zonder dat we daar rechtstreeks aan werken.
De overgang naar de ervaring dat alles in de denkgeest bestaat is natuurlijker en beslist vriendelijker dan onszelf onder druk zetten om geheel aan het lichaam en aan de vorm voorbij te zien. Daarom herinnert Jezus ons er vaak aan dat we bezig zijn met een proces van ongedaan maken van wat we per vergissing gemaakt hebben. We beginnen waar we zijn – met waar we het meest vertrouwd mee zijn. Tegen het eind van het Tekstboek zegt Jezus ons: “Verlossing vraagt niet dat je de geest aanschouwt en het lichaam niet ziet. Ze vraagt alleen dat dit jouw keuze zou zijn” (T31.VI.3:1-2). Dus onze bereidwilligheid om het doel van het ego voor de wereld en het lichaam in te ruilen voor dat van de Heilige Geest zal de geleidelijke overgang vergemakkelijken naar ware waarneming, de visie die we met Jezus delen.
