“Als zichzelf liefhebben zichzelf genezen betekent, dan hebben zij die ziek zijn zichzelf niet lief” (T12.II.1:2). Maakt dit de persoon die zichzelf liefheeft, niet tot een persoon met ‘speciale liefde’?
Antwoord: Nee, dat leidt niet tot speciale liefde. Volgens Een cursus in wonderen bevinden ziekte en genezing zich beide uitsluitend in de denkgeest. Ziekte is een aanval, een beslissing om liefde in onze juist-gerichte denkgeest te verwerpen en zich in plaats daarvan met afscheiding en schuld in onze onjuist-gerichte denkgeest te vereenzelvigen, die we vervolgens projecteren. Jezelf liefhebben betekent eenvoudig de waarheid over jezelf aanvaarden en zo jezelf genezen van alle onjuiste gedachten over wie je bent. In die staat val je jezelf of iemand anders niet aan en kun je dat ook niet. Dit is geen speciale liefde omdat deze zelf-liefde vanuit de juist-gerichte denkgeest per definitie ook ieder ander insluit. De liefde in onze juist-gerichte denkgeest is alomvattend, in tegenstelling tot de speciale liefde die het ego heeft gemaakt en die bepaalde mensen of groepen uitsluit. Dit is een liefde die werkelijk zelf-loos is, het is het stadium van de reis dat voorafgaat aan onze terugkeer naar de volmaakte Eenheid van Gods Liefde voor Zijn Zoon en die van Zijn Zoon voor Hem.
