In Een cursus in wonderen zegt Werkboekles 20: “Maar zien zul je niet, als je meent dat je onder dwang staat en als je toegeeft aan wrevel en verzet” (WdI.20.1:6). Maar wat is het geval: meestal voel ik me gedwongen door iedereen met wie ik te maken heb, dus ik ben eraan gewend zo te leven, en het brengt me in verwarring om de lessen te doen zónder dit gevoel. Is het in orde om door te gaan met de lessen, zelfs als ik ze doe met dit ongemakkelijke gevoel?
Antwoord: Het kan je helpen om op iedere les terug te kijken met het voornemen op te merken hoezeer Jezus zachtaardigheid en geduld benadrukt. Focus op zijn liefdevolle aard als leraar en gids, die jou boven alles wil helpen alles los te laten wat je pijn doet. Probeer zijn liefdevolle intentie, totaal vrij van oordeel en dwang, te voelen, zelfs als je niet gewend bent het in een ander of in jezelf te voelen. Weet vervolgens dat jouw gevoelens van dwang en ongemak voortkomen uit je eigen schuldgevoel dat je op andere mensen projecteert. Daaraan voorbij gaan is precies waar Jezus je mee wil helpen. Kijk dus gewoon naar die gevoelens wanneer ze opkomen; ontken ze niet en veroordeel jezelf niet dat je ze hebt. Je hoeft ze niet los te laten. Het is belangrijk dat je jezelf niet dwingt iets te doen – je wilt nooit tegen jezelf vechten. Maar simpelweg leren hoe je kunt kijken naar je gevoelens, ze observeren, is een grote stap vooruit in het proces, waarin je deze gevoelens leert overgeven aan de liefde van Jezus.
Kwesties vergelijkbaar met de jouwe zijn voor andere studenten ter sprake gekomen. Wellicht vind je het behulpzaam om naar onze bespreking ervan te kijken in V#071 , V#146 , V#184 , V#315 en V#934 .
