Kun je nader uitleggen waarom aanval en lofprijzing twee zijden van dezelfde medaille zijn? Ik begrijp het waar het over aanval gaat, maar niet over lofprijzing.
Antwoord: Wanneer je aanval of lofprijzing persoonlijk opvat, ontken je dat je bent zoals God je geschapen heeft – onkwetsbaar, volledig en onschuldig. Het belangrijkste punt is dat je de lofprijzing persoonlijk opvat, in die zin dat je het op de een of andere manier nodig hebt, dat het je een beter gevoel geeft dan daarvoor. Dat duidt er alleen maar opnieuw op dat jij je met het ego vereenzelvigd hebt, en dat brengt altijd een gevoel van gebrek en onvolledigheid teweeg, omdat je, wanneer je je met het ego vereenzelvigt, de heelheid van je Zelf als Christus verwerpt. Als je lofprijzing persoonlijk opvat, kan dat ook een gevoel van afgescheidenheid versterken, als je ze ziet als aan jou gegeven en niet aan iemand anders, of als het een gevoel van meerderwaardigheid, of van verschil ten opzichte van degene die de lofprijzing geeft tot gevolg heeft. Dit betekent natuurlijk niet dat je de lofprijzing niet met hoffelijkheid mag aanvaarden en erkennen wanneer ze wordt aangeboden, maar je zou ook moeten weten dat het van geen belang is voor je innerlijke toestand van vrede. Vanuit je juiste denken, vat je niets persoonlijk op, en ben je er volledig voor de anderen.
