Zoals ik het zie, kan de fysieke wereld die illusoir is, vergeleken worden met een roman. Dat betekent voor mij dat we op zijn minst over een relatieve werkelijkheid (de inhoud van de roman) kunnen spreken en het onderwerp bestudeerd kan worden door wetenschappers, historici, enz. Zo zou er bijvoorbeeld een precieze betekenis zijn voor elke bewering over de ‘historische Jezus’. Het stoort me dat er verschillende verhalen over de historische Jezus zijn die elkaar tegenspreken (in de Bijbel, de boeken van Seth, de Cayce readings, in The disappearance of the universe, enz.). Volgens mij kan er (in de illusoire wereld) eventueel maar één van deze verhalen waar zijn. Maar een opmerking in hoofdstuk 1 van A vast illusion van Kenneth Wapnick, waar hij over ‘mogelijke werkelijkheden’ spreekt in de betekenis van de boeken van Seth, lijkt aan te geven dat deze interpretatie verkeerd is, dat het beter zou zijn om als analogie met de fysieke wereld te spreken van een hele bibliotheek met verschillende romans. Betekent dit dat de tegenstrijdige verhalen over de historische Jezus in zekere zin allemaal waar kunnen zijn (in ons illusoir universum)?
Antwoord: Vanuit het gezichtspunt van Een cursus in wonderen is waarneming er altijd op gebaseerd of we ons in onze denkgeest vereenzelvigd hebben met het denksysteem van de Heilige Geest of met dat van het ego. “Je ziet wat je verwacht, en je verwacht wat je uitnodigt. Je waarneming is het resultaat van je uitnodiging, en komt naar je toe zoals je haar hebt besteld. Wiens manifestaties wil je zien? Van wiens tegenwoordigheid wil je overtuigd worden? Want je zult geloven in wat je manifesteert, en zoals je naar buiten kijkt zo zul je naar binnen zien. Er zijn in jouw denkgeest twee manieren om naar de wereld te kijken, en je waarneming zal de weerspiegeling zijn van de leiding die jij gekozen hebt” (T12.VII.5). Het ego-denksysteem van afscheiding berust op de werkelijkheid van zonde, schuld en angst. Offers, oordeel, speciaalheid en het lichaam vormen de kern ervan. Ieder die zich met dat denksysteem vereenzelvigd heeft, heeft dus de behoefte om Jezus of een ander symbool van liefde en verlichting op de een of andere manier in die zin te zien – en er zijn veel variaties en combinaties mogelijk.
Het denksysteem van Verzoening van de Heilige Geest berust daarentegen op de on-werkelijkheid van zonde, schuld en angst. Vergeving, alomvattende liefde, gedeelde belangen en het middel om ons terug te brengen naar onze waarheid als denkgeest en geest vormen de kern van dit systeem. Net als in Een cursus in wonderen, wordt Jezus dan ook voorgesteld als een afspiegeling van de zuivere eenheid van Liefde: als egoloos, verdedigingsloos, met liefde en mededogen voor iedereen, zonder uitzondering. Maar zoals hij ons in het Handboek voor leraren zegt, kan de universele boodschap van liefde die vertegenwoordigd wordt door zijn aanwezigheid in onze droom, in ”vele duizenden andere vormen” (H1.4:2) komen.
Een tweede belangrijke overweging is dat een aanzienlijk aantal bijbelgeleerden tot de conclusie is gekomen dat er maar heel weinig bekend is over de historische Jezus, en dat men niet op de verhalen over Jezus in het Nieuwe Testament moet afgaan om een nauwkeurig beeld van zijn leven en zijn boodschap te krijgen. Aangezien dit ‘objectief’ bewijs ontbreekt, kan men op geen enkele manier de tegenstrijdige verhalen over de historische Jezus beoordelen – men kan ze met niets vergelijken. In Een cursus in wonderen verwijst Jezus naar veel bijbelse uitspraken en leringen die aan hem worden toegeschreven en zegt ons wat hij werkelijk bedoelde en wat hij onmogelijk kon hebben gezegd.
Tenslotte is het volgende Cursus-principe ook van toepassing op je interessante vraag: “Al het denken produceert vorm op een of ander niveau” (T2.VI.9:14). Dat wil zeggen dat er voor elke gedachte een overeenkomende werkelijkheid is. Elke gedachte aan Jezus in om het even welke denkgeest kent dus de een of andere uitdrukkingsvorm in de wereld van de kwantumfysica. In de Cursus wordt jammer genoeg niet over kwantumfysica gesproken, en dus moeten we het hierbij laten.
