Hoe kan ik vergeving toepassen als ik niet weet wat de vermeende oorzaak van mijn lijden is, zoals wanneer je angst voelt, maar niet weet waar die vandaan komt? Moet ik eerst uitzoeken wat er de oorzaak van is?
Antwoord: Een cursus in wonderen onderwijst dat de uiteindelijke oorzaak van alle angst, pijn en lijden de beslissing van de denkgeest is om voor de afscheiding te kiezen en de Liefde van de Vader op te geven. Daarom zijn we ook hier in de wereld terechtgekomen, die gekweld wordt door pijn. Een van de belangrijke doelen van de Cursus is ons het verschil te onderwijzen tussen de werkelijke oorzaak van pijn (de keuze van de denkgeest voor de afscheiding) en de ogenschijnlijke oorzaak (een persoon of gebeurtenis buiten onze denkgeest). Dit onderscheid is de kern van het vergevingsproces. Het is dikwijls heel behulpzaam de ogenschijnlijke oorzaak van het lijden op te sporen, omdat daarin de specifieke grieven zitten die het ego gebruikt om de pijn levend te houden.
De denkgeest gebruikt pijn om zijn overtuiging te verdedigen dat de afscheidingsdroom werkelijk is en lijden gerechtvaardigd. Dat is zijn excuus om voor de afscheiding te blijven kiezen en te ontkennen dat er een andere keuze mogelijk is. Door bereid te zijn dit verdedigingssysteem in werking te zien en zijn heimelijke doel te herkennen, wordt er begonnen met het ongedaan maken ervan. Maar zoals je zelf zegt, is het niet altijd mogelijk de specifieke ogenschijnlijke oorzaak van het lijden vast te stellen, en dat hoeft ook niet: “Het is niet nodig om angst te volgen langs alle kronkelwegen waarmee hij zich ondergronds ingraaft en zich in het duister schuilhoudt, om vervolgens tevoorschijn te komen in vormen die totaal verschillen van wat hij is.
Maar het is wel nodig elk afzonderlijk te onderzoeken zolang je aan het principe wilt vasthouden dat ze allemaal regeert. Wanneer je bereid bent ze niet als afzonderlijk te beschouwen, maar als de verschillende verschijningsvormen van een en hetzelfde idee, een dat jij niet wilt, verdwijnen ze tezamen” (T15.X.5:1-3). Dit betekent dat het belangrijk is naar elke oordelende gedachte, ergernissen, of vormen van onvrede te kijken, die geassocieerd zijn met herkenbare oorzaken. Ze liggen aan de basis van het ervaren van onverklaarbaar lijden terwijl de uiteindelijke oorzaak de keuze van de denkgeest blijft, zoals we al eerder hebben gezegd. Oordelen en grieven die weggestopt, genegeerd of ontkend zijn, zijn de oorzaak van ondefinieerbare angst. Zij zijn de bron van schuld, zoals Jezus zegt: “Van één ding was je zeker: van al de vele oorzaken die jij zag als brengers van pijn en lijden voor jou, was jouw schuld er niet een van. En evenmin heb jij er op enige wijze voor jezelf om verzocht. Zo ontstonden alle illusies.
Degene die ze maakt [dat deel van de denkgeest dat beslissingen neemt] ziet zichzelf niet als hun maker, en hun realiteit berust niet op hem. Welke oorzaak ze ook hebben staat volkomen los van hem, en wat hij ziet is gescheiden van zijn denkgeest. Hij kan de werkelijkheid van zijn dromen niet in twijfel trekken, omdat hij niet ziet welk aandeel hij erin heeft ze te produceren en een schijn van werkelijkheid te verlenen” (T27.VII.7:4-9). Het is dus belangrijk in te zien dat lijden een belangrijke rol speelt in het intact houden van het ego-denksysteem. Dat wil niet zeggen dat je niet alles moet doen wat nuttig is om de vorm van het lijden te verlichten, en dat kan het zoeken naar raadgevers inhouden, of therapie om de mogelijke schijnbare oorzaak aan het licht te brengen.
De Cursus is niet bedoeld om de vele dingen te vervangen die troost brengen en verlichting van de angst en pijn die we voelen omdat we geloven dat we God hebben verlaten. Hij brengt uiteindelijk verlichting door ons uit de afscheidingsdroom te leiden, maar dat wordt bereikt door zacht en geleidelijk vergeving te oefenen door in de denkgeest zorgvuldig te zoeken naar oordelen die de Godsherinnering uit ons gewaarzijn houden. Als we bereid zijn die in twijfel te trekken, door ze te zien als de afspiegeling van de keuze van de denkgeest, openen we de deur voor de Heilige Geest, die ze los zal laten. Zo wordt de schuld verminderd en uiteindelijk ongedaan gemaakt, samen met het lijden dat er het gevolg van is: “Breng dan ook alle vormen van lijden naar Hem die weet dat elk ervan is als de rest. Hij ziet geen verschillen waar er geen bestaan, en Hij zal jou leren hoe elk daarvan veroorzaakt is. Niet een heeft een andere oorzaak dan alle andere, en ze worden allemaal met gemak ongedaan gemaakt door slechts één enkele les die waarlijk is geleerd. De verlossing is een geheim dat jij alleen voor jezelf hebt weggehouden” (T27.VIII.12:1-4).
